``ဘ၀ေခ်ာ့ေတး´´

ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲမွာ ...
ဘာဆိုဘာမွ မရွိေတာ့တဲ့အခ်ိန္ ...

အာရံုထဲမွာ အိပ္မက္ေတြ တခုမွ
မေရရာေတာ့တဲ့အခ်ိန္ ...

ျမင္ျမင္သမွ် အရာအားလံုးဟာ ဆည္းဆာေတြပဲျဖစ္တယ္ ...
...................................
အိမ္ နဲ႔ ေ၀းတဲ့ အခ်ိန္ ...
....................................
(၂)
စကားလံုးတခြန္းထက္ ပိုၿပီး အဓိပၸာယ္ျပည့္စံုတယ္ ...

အိမ္ထဲမွာ ...

ကၽြန္ေတာ္ညေတြအတြက္
အေမ့ေခ်ာ့ေတးေတြ ရွိတယ္ ...

ကၽြန္ေတာ့္ဒဏ္ရာေတြအတြက္
အေဖ့ဒသနေတြလည္း ရွိတယ္ ...

စကားလံုးေပါင္းမ်ားစြာထက္ အဓိပၸာယ္ျပည့္စံုတဲ့
ဖတ္ေနက် ကဗ်ာစာအုပ္ေတြလည္း အထီးက်န္ေနလ်က္ ရွိတယ္ ...

ရင္မခုန္တာ ၾကာတဲ့ ငယ္ခ်စ္ဦးရဲ့
ညိွ႔အားျပင္း မ်က္၀န္းတစံုလည္း
ေက်ာင္းသားဒိုင္ယာရီထဲမွာ ...
ညိႈးငယ္စြာ ရွိတယ္ ...

အားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္သိတယ္ ...
...........................................
ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ ေမႊေႏွာက္ေဖာက္ယူေျပာၾကတဲ့
အေဖနဲ႔ အေမရဲ့ သိုက္ၿမံဳျခင္း
အလြမ္းေျဖစကားသံေတြကိုလည္း ၾကားတယ္ ...

အိမ္ထဲ တြယ္ကပ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္၀ိဥာဥ္တပိုင္းတစရဲ့
ေခၚသံေတြကိုလည္း ၾကားတယ္ ...

အိမ္ ...
..................................................
(၂)
ကၽြန္ေတာ္ ေန႔ရက္ေတြမွာ အသက္ရွင္ခြင့္ရွိေသးတယ္ ...
ကၽြန္ေတာ့္အိပ္မက္ေတြမွာ အထီးက်န္ျခင္းနဲ႔
မိတ္ဖြ႔ဲခြင့္ေတြ ရွိေသးတယ္ ...

ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြကလည္း ကၽြန္ေတာ့္အနာဂတ္ေတြကို
ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ဖို႔ ရွိေသးတယ္ ...
.............................................
ကဗ်ာေတြေရ ...

ဒီလမ္းေလး အတိုင္း မင္းတို႔ လိုက္သြားရင္ ...
ငါေနတဲ့ အိမ္ေလးကို အသံ၀င္ေနတဲ့
ငါ့၀ိဥာဥ္တပိုင္းတစနဲ႔ ေတြ႔လိမ့္မယ္ ...

``ဘ၀ေခ်ာ့ေတး´´

ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲမွာ ...
ဘာဆိုဘာမွ မရွိေတာ့တဲ့အခ်ိန္ ...

အာရံုထဲမွာ အိပ္မက္ေတြ တခုမွ
မေရရာေတာ့တဲ့အခ်ိန္ ...

ျမင္ျမင္သမွ် အရာအားလံုးဟာ ဆည္းဆာေတြပဲျဖစ္တယ္ ...
...................................
အိမ္ နဲ႔ ေ၀းတဲ့ အခ်ိန္ ...
....................................
(၂)
စကားလံုးတခြန္းထက္ ပိုၿပီး အဓိပၸာယ္ျပည့္စံုတယ္ ...

အိမ္ထဲမွာ ...

ကၽြန္ေတာ္ညေတြအတြက္
အေမ့ေခ်ာ့ေတးေတြ ရွိတယ္ ...

ကၽြန္ေတာ့္ဒဏ္ရာေတြအတြက္
အေဖ့ဒသနေတြလည္း ရွိတယ္ ...

စကားလံုးေပါင္းမ်ားစြာထက္ အဓိပၸာယ္ျပည့္စံုတဲ့
ဖတ္ေနက် ကဗ်ာစာအုပ္ေတြလည္း အထီးက်န္ေနလ်က္ ရွိတယ္ ...

ရင္မခုန္တာ ၾကာတဲ့ ငယ္ခ်စ္ဦးရဲ့
ညိွ႔အားျပင္း မ်က္၀န္းတစံုလည္း
ေက်ာင္းသားဒိုင္ယာရီထဲမွာ ...
ညိႈးငယ္စြာ ရွိတယ္ ...

အားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္သိတယ္ ...
...........................................
ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ ေမႊေႏွာက္ေဖာက္ယူေျပာၾကတဲ့
အေဖနဲ႔ အေမရဲ့ သိုက္ၿမံဳျခင္း
အလြမ္းေျဖစကားသံေတြကိုလည္း ၾကားတယ္ ...

အိမ္ထဲ တြယ္ကပ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္၀ိဥာဥ္တပိုင္းတစရဲ့
ေခၚသံေတြကိုလည္း ၾကားတယ္ ...

အိမ္ ...
..................................................
(၂)
ကၽြန္ေတာ္ ေန႔ရက္ေတြမွာ အသက္ရွင္ခြင့္ရွိေသးတယ္ ...
ကၽြန္ေတာ့္အိပ္မက္ေတြမွာ အထီးက်န္ျခင္းနဲ႔
မိတ္ဖြ႔ဲခြင့္ေတြ ရွိေသးတယ္ ...

ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြကလည္း ကၽြန္ေတာ့္အနာဂတ္ေတြကို
ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ဖို႔ ရွိေသးတယ္ ...
.............................................
ကဗ်ာေတြေရ ...

ဒီလမ္းေလး အတိုင္း မင္းတို႔ လိုက္သြားရင္ ...
ငါေနတဲ့ အိမ္ေလးကို အသံ၀င္ေနတဲ့
ငါ့၀ိဥာဥ္တပိုင္းတစနဲ႔ ေတြ႔လိမ့္မယ္ ...

``လြတ္လပ္ျခင္း ယႏၱရား ´´

ဒီပန္းခ်ီကားကို
၀ိဥာဥ္တို႔လိုအင္တပိုင္းတစနဲ႔
မသိမသာ ေကာက္ေၾကာင္းဆြဲ
အစခ်ီခဲ့ၿပီ ...
.....................................
ေနနဲ႔လ တို႔ ငါ့အေပၚ တလွည့္စီလွည့္ပတ္ျခင္းေတြ ...
                (သို႔)
ေန႔ရက္ေတြ ...
ေမွာ္၀င္ေနသည့္တိုင္ေအာင္
ငါ့ေျခ ...
ငါ့လက္ ...
ငါ့အား ...
ငါ့အစိတ္အပိုင္းေတြအားလံုး
ေျခကုန္လက္ပန္းက်ေနၿပီ ...
.................................
ႏြမ္းရိျခင္း တို႔ဟာ
ငါ့ ၀ိဥာဥ္တို႔ရဲ့ အစိတ္အပိုင္းကိုယ္စီကို
ဖမ္းခ်ဳပ္လႊမ္းမိုးထားတယ္ ...
ေနာက္ ...
တက္ၾကြျခင္း ...
ရင္ခုန္ျခင္း ...တို႔ဟာ
တစၿပီး တစ ...
တလႊာခ်င္း၊ တလႊာခ်င္း
လွပ္ထကြာက်လာခဲ့တယ္ ...
............................
အခု ငါ ....
..............................
........................
...................
..............
..........
....
..
.
မလွန္ရေသးတဲ့ ဒိုင္ယာရီအေနာက္ဘက္က
စာမ်က္ႏွာတခ်ိဳ႕တို႔ရယ္ ...
ေက်းဇူးျပဳၿပီး
အသက္၀င္လာမယ့္ ငါ့ပန္းခ်ီကားကို
ပံုစံေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ...
အရိပ္အေငြ႔ေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ ...
လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာ တိတ္တဆိတ္လွစ္ဟျပေပးၾကပါ ...
..............................
တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား ....
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ မပုနဲ႔ ခရုပံုျပင္ကို အစနဲ႔အဆံုး
၏ သည္မေရြး ခေရေစ့တြင္းက် ေျပာျပေပးႏုိင္မလား ...
................................
.........................
ဒီအတိုင္း ...
ဒီအတိုင္း ...
ဒီတိုင္းေလးပဲ ငါ့ၿငိမ္းခ်မ္းမႈေတြကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးၾကပါ ...
.......................................
ငါ့ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြကိုလည္း ေရွ႕ဆက္ခြင့္/
ရူးသြပ္ခြင့္ ...
ေပးၾကပါ ...

``ေႏြဦးႏြမ္းရိမႈ´´

ငါ ေလွ်ာက္ေနတဲ့ လမ္းက ....
ခဏေနဆို ...
စၿပီ ...
..............................
သင္ၾကားေရးပိုင္းမွာပဲ ...
မနက္ျဖန္ေတြကို အဆင္သင့္မျဖစ္ပဲနဲ႔
ရင္ဆိုင္ခဲ့ရတယ္ ...
တကယ္ေတာ့ ...
ငါ ....
အားအသင့္ ...
ျမွားအသင့္ ...
ဓားအသင့္ ...
လမ္းအသင့္ ...
တိုနဲ႔ စစ္သည္တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ခ်င္တယ္ ...

ဒါေပမဲ့ ...
ငါဟာ ...
ျပာယီးျပာယာ ရႈတ္ယွက္ခတ္ျခင္းေတြနဲ႔ ...
မနက္ျဖန္ေတြမွာ အစိမ္းသက္သက္ေမြးဖြားလို႔ ...

တခါတေလ ကဗ်ာေတြကို ငါ ေျပာမိတယ္ ...
``စစ္မတိုက္ခင္ လက္ဗလာ မျဖစ္ခ်င္ဘူး ...´´ ... ရယ္လို႔ ...
............................................
မေျပးပဲနဲ႔ ေ၀းသြားခဲ့တဲ့ မေန႔က ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို ...
ကဗ်ာေတြထဲ ျဖန္႔ႀကဲခ်၊ ေပါင္းသတ္ေရေလာင္း ...
အသီးစား ရံုက လြဲလို႔ ငါ ....
ဘာမ်ား တတ္ႏိုင္ေတာ့မွာလဲ ...

ေက်းဇူးျပဳၿပီး ...
ဘာမွကို နားမလည္တဲ့ နားလည္ျခင္း ... တစ္ခုကို
ဘုရားသခင္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ပစ္ခ်ေပးပါ ...

အားလံုးကို နားလည္သလိုလိုနဲ႔(နားလည္တဲ့) ဘာမွ နားမလည္ျခင္း ...
ဆိုတဲ့ ေစတန္ရဲ့ ေကာင္းႀကီး တစ္ခုထက္ေတာ့ သာလြန္ေကာင္းမြန္လို႔ပါ ...
............................................
(၂)
အိပ္မက္ေတြ မနက္ကထက္ ပိုၿပီး
ပ်စ္ခဲလာခဲ့တယ္ ...
ငါဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ နာရီေလးေပၚမွာ
အေမွာင္ေတြကို ျပြတ္သိပ္ထည့္ၿပီး
အိပ္မက္ေတြကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ျပြတ္သီးခ်င္သူ ...

ဆိုရင္ ...
ဆန္႔က်င္ဘက္ကို ေတာင့္တသူ တစ္ေယာက္အျဖစ္ ...
ငါဟာ ...
အရမ္းကို လူသားဆန္သြားမယ္ ...
..................................
(၃)
ရင္ခုန္မႈကို ရွာတယ္ ...
ခရီးလမ္းက ပိုၿပီး ပိုၿပီး နက္နဲသိမ္ေမြ႔လာတာနဲ႔ အေလွ်ာက္ ...
နတ္သမီးေလးေတြရဲ့ နာမည္ေတြ ...
ခက္ခက္ခဲခဲ ဖ်စ္ညစ္ထြက္လာတယ္ ...
``အခ်စ္´´ ဆိုတဲ့ လက္ေဆာင္တစ္ခုဆီကို
ပိုက္ေဆာင္လာၿပီးေတာ့ ....

ေနာက္ ...
ငါ့ကို ``အခ်စ´´ ေပးၾကတယ္ ...´´

ဒါေပမဲ့ ...
မ်က္ႏွာဖံုးေတြ ကိုယ္စီတတ္ထားတယ္ ...

သူတို႔ေလးေတြရဲ့ အေငြ႔အသက္ေတြ
ႏွလံုးသာမွာ ပိုၿပီး ပိုၿပီး အေျခက်လာခဲ့တဲ့ ေနာက္မွာ ...
အမွန္တရားတခုလို ခါးခါးသီးသီး လက္ခံလာခဲ့တာက ...
``ေျခသံေတြသာ ငါနဲ႔ အတူ ပါလာတယ္ ...
ေျခေထာက္ေလးေတြကေတာ့ အေနာက္မွာ က်န္ခဲ့တယ္ ...´´
..................................
ကဲ ....
ဘာမ်ား တတ္ႏိုင္အံ့နည္း ...
ကြဲေၾကျခင္း အျဖာျဖာကို ရင္ခြင္ထဲပစ္ထည့္ ....
ရင္ခုန္သံေတြကိုပါ တပါတည္း ရိုက္ခြဲပစ္လိုက္တယ္ ...

ကဲ ...
.......................
.................
...........
(၄)
ဘုရားသခင္ရယ္ ...

ျမွားေတြကို ဆက္ထမ္းထားႏိုင္ဖို႔
ကၽြန္ေတာ့္ကို အားေတြ ထပ္ေပးပါ ....

ဓားေတြကို ဆက္ေသြးထားႏိုင္ဖို႔
ကၽြန္ေတာ့္ကို အားေတြ ထပ္ေပးပါ ...

စစ္ေျမျပင္ထိ ေလွ်ာက္ဖို႔ ေျခလွမ္းေတြရဲ့ အသက္ ....
ကၽြန္ေတာ့္ကို အားေတြ ထပ္ေပးပါ ....

ကၽြန္ေတာ့္ဒိုင္ယာရီကို အခုမွစ ဖြင့္လွန္ရမွာ မို႔လို႔ပါ ...