ႏွလံုးေက်ာက္ျပင္ေပၚတင္ၿပီး
ငါေသြးထားတဲ့ ငါ့ရင္ခုန္သံေတြက
ျမေနေလာက္ၿပီ။ ငါစဥ္းစားထားတဲ့
စိတ္ကူးေတြ ငပိထိထားတဲ့ ေမ်ာက္လို
ဟိုခုန္ဒီခုန္၊ ဟိုသြားဒီၤလာနဲ႔ ျဖစ္ကုန္ၿပီ။
ေဆာက္တည္ရာမရေတာ့ဘူး။ ရည္မွန္းခ်က္
ေတြကလည္း တိမ္ေတြလိုပဲ။ ဟုိလြင့္လိုက္
ဒီလြင့္လိုက္ အေရာင္ေတြကလည္း ခဏခဏ
ေျပာင္းေနတာပဲ။ ေျခလွမ္းေတြကလည္း
သိပ္မူမမွန္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ အရက္မူးထားသလိုပဲ
ခဏခဏယုိင္လဲခ်င္ေနတယ္။ အျမင္အားရံုေတြ
လည္း သားေသအေမလိုပဲ ရင္ထုစည္မတီးရံုတမယ္
ဟိုလူးဒီလွိမ့္ ဟိုသြားဒီသြားနဲ႔။ ေနာက္စိတ္ေတြကလည္း
ႀကိဳးတုပ္ထားခံရတဲ့ ေမ်ာက္လို မႈိုင္ေနတယ္။ စကားေတြ
ကလည္း စကားေျပာၿပိဳင္ပြဲဝင္တာက်ေနတာပဲ။ အမွ်င္ကို
မျပတ္ႏိုင္ဘူး။ လက္ေတြကလည္း အေလးမ မဖူးတဲ့လူ
အေလးမၿပီး တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ အခ်ိန္နဲ႔တူတယ္။
ႏႈန္းခ်ိႏြမ္းရိေနတာပဲ။ ဒီလိုဘဝနဲ႔ ငါရွင္သန္ရင္း
ေနထိုင္ရင္း..............................................
နံရံမွာ ကပ္ထားလို႔ ကြာက်လာတဲ့ စာတစ္ေစာင္....
ဘုရားသခင္မင္းကို အၿမဲခ်စ္တယ္
အဲဒီစာေလးက ငါ့ဘဝကို တစ္ဆစ္ခ်ိဳးေျပာင္းလဲေစခဲ့ၿပီ..။
အရည္ေပ်ာ္က်လုမတတ္ စိတ္ကူးေတြနဲ႔
အဝီစိငရဲဘက္ကို မ်က္ႏွာမူေနခိုက္မွာ
အေတြးေတြက မဆီကို မသိမသာဦးတည္ေနတယ္..။
ေဩာ္..မရယ္…ကၽြန္ေတာ့္ဘဝမွာေလ
ဆႏၵမယ္မယ္ရရဆိုလို႔ တစ္ခုပါပဲ..အဲဒါကေတာ့
ဓာတ္ပံုထဲက မရဲ့ အၿပံဳးကို မူပိုင္ခြင့္ယူထားပါရေစလား..
ေနာက္..ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ အသက္သြင္းေပးမယ္ေလ။..
အဲဒီလိုသာဆိုရင္….
ကၽြန္ေတာ္လက္တစ္စံုနဲ႔ အသက္သြင္းထားလို႔ ရွင္သန္လာတဲ့
မအၿပံဳးေပါင္းမ်ားစြာကို ကၽြန္ေတာ္ေမြးျမဴရင္း
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ ပီတိႏွင္းေတြ ေဝေနမွာပါ။
ကဲပါ..ဒီအေတြးကေတာ့ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာမေတာင္
မသိႏိုင္မဲ့ ဘယ္အခ်ိန္အရည္ေပ်ာ္က်မယ္မွန္း မသိရတဲ့
မေရမရာ အေတြးတစ္ခုပါ။..
ဘယ္လိုပဲ မေရမရာအေတြးေတြပဲျဖစ္ျဖစ္
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲမွာ ဆန္႔က်င္ဘက္ဥပေကၡာအၾကည့္ေတြ
လက္ဝယ္မပိုက္ထားရေသးခင္ အထိေတာ့
ေမာ္ကြန္းတင္ေက်ာက္စာမ်ားရဲ့
သမိုင္းတစ္ပုဒ္လို မေပ်ာက္မပ်က္
တည္ၿမဲတည္ရွိေနမွာပါ..။
