ကဗ်ာပါပဲ ...
စိုေျပျခင္းေလညင္းေတြကို
ရက္ရက္ေရာရာ တိုက္ခတ္ေပးတယ္ ...
အၿပံဳးဆိုတာ မသိတဲ့ ငါ့အထီးက်န္ျခင္းေတြ
အခုေတာ့ သူတို႔ရယ္သံေတြ
ပင္လယ္ျပင္ႀကီးကို
ဖို႔ပစ္လို႔ေတာင္ ရေနၿပီ ...
ကဗ်ာပါပဲ ...
ေျဖသာျခင္းအိပ္မက္ေတြကို
လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲမက္ခြင့္ေပးတယ္ ...
ငါ့ညေတြရဲ့ ေအးျမျခင္းသံစဥ္ ...
ငါ နာက်င္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ
အားေပးႏွိမ့္သိမ့္တယ္ ...
ညတိုင္း ငါခိုဝင္တဲ့ အေမွာင္အုတ္ဂူေတြေရွ႕က
သူရဲေကာင္း ...
ကဗ်ာပါပဲ ...
သူနဲ႔ ငါ ...
တိုက္ပြဲခြာသံေတြေအာက္မွာ ...
လြတ္လြတ္လပ္ရယ္ေမာခဲ့ၾကေသးတယ္ ...
ကဗ်ာပါပဲ ...
ခ်စ္သူရဲ့ ကႏၱာရရင္ခြင္ႀကီးေအာက္မွာ ...
ငါ ...
စိတ္ပ်က္စရာစုတ္ၿဖဲခံရတဲ့ေန႔က
အျပန္လမ္းမွာ ကဗ်ာငါ့ကို မိုးစက္ေတြနဲ႔အတူ ...
ငါ့ကို ေခ်ာ့သိပ္တယ္ ...
ရႈိက္နမ္းတယ္ ...
ကဗ်ာရယ္ ...
မင္း တည္ပ်ိဳးေပးလိုက္တဲ့ ငါ့ရနံ႔ေလးေတြ ...
အခုဆို ေလျပည္ေတြတေလွ်ာက္ ...
သာယာမႈနဲ႔ ငါယစ္မႈးေပ်ာ္ရႊင္တတ္ရၿပီ ...
ကဗ်ာပါပဲ ...
အတုအေယာင္မဟုတ္တဲ့ သံေယာဇဥ္နဲ႔
ငါ့အနား လိုအပ္ခ်ိန္တိုင္း ရွိေနေပးတာ ...
ေလာကႀကီးရဲ့ ထားေနက် ...
အတုအေယာင္ေမတၱာကို ေသြဖယ္တယ္ေလ ...
ကဗ်ာပါပဲ ...
ငါကလဲ အတုအေယာင္မဟုတ္ဘဲ
ေမတၱာစ္မွန္ေတြနဲ႔သာ ေပါင္းသင္းကာ
လက္ပြန္းတတီးခံုမင္လာခဲ့တာ ...
တခ်ိန္ကပါ ...
ကဗ်ာပါပဲ ...
အတုအေယာင္ခံစားခ်က္နဲ႔ ကဗ်ာနဲ႔ ငါ ...
လံုးဝမအပ္စပ္ခဲ့တာ ...
ကဗ်ာ ...
ကဗ်ာ ...
ကဗ်ာ ...
ငါေသခ်ာခ်င္တယ္ ...
ေသခ်ာေနမယ္ ...
ေလျပည္အၿပံဳးမွာ ...
ငါ့က်ရႈံးၿပီး ေဝဟင္မွာ
ကားစင္တင္ခံရရင္ေတာင္ ...
ကဗ်ာဟာ ငါ့အတြက္...
အတုအေယာင္ကယ္တင္ရွင္မဟုတ္ဘူး ...
ကဗ်ာဟာ ...
အတုအေယာင္မဟုတ္ဘူး ...
အစစ္အမွန္ေတြထက္ သာတယ္ ...
ကဗ်ာပါပဲ ...
ငါ့ႏွလံုးသားရဲ့ အေသခံေဆးသမား ...။။။..။။။...
