ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ေတာင္းဆိုခ်က္

က်ေနာ့္ BLOG ေလးဟာ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ လံုး၀ကင္းရွင္းပါတယ္ ...
ဒါေၾကာင့္ ဖတ္ရႈသူမ်ားအေနနဲ႔လည္း ႏိုင္ငံေရးဆိုင္ရာ မွတ္ခ်က္မ်ား ပံုမ်ား (တစ္ခုခုေပါ့ဗ်ာ) တင္ေရးျခင္း မလုပ္ၾကဖို႔ အႏူးအညႊတ္ေတာင္းပန္ အပ္ပါတယ္ ... ေနာက္ ညစ္ညမ္းတဲ့ ပံုေတြ၊ ညစ္ညမ္းတဲ့ စာေတြ၊ ညစ္ညမ္းဆိုဒ္ေတြကို လင့္ခ္ေပးျခင္းေတြ၊ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ နစ္နစ္နာနာ
ေျပာဆိုျခင္းေတြ၊ ယုတ္စြအဆံုးဗ်ာ စာေပအႏုပညာနဲ႔ မသက္ဆိုင္တဲ့ အရာတစ္ခုမွ် တင္ေရးျခင္း မလုပ္ၾကဖို႔လည္း အႏူးအညႊတ္ေတာင္းပန္ အပ္ပါတယ္ ... :) :) :) ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဗ်ာ ...

Thursday, August 12, 2010

``ေႏြဦးႏြမ္းရိမႈ´´

ငါ ေလွ်ာက္ေနတဲ့ လမ္းက ....
ခဏေနဆို ...
စၿပီ ...
..............................
သင္ၾကားေရးပိုင္းမွာပဲ ...
မနက္ျဖန္ေတြကို အဆင္သင့္မျဖစ္ပဲနဲ႔
ရင္ဆိုင္ခဲ့ရတယ္ ...
တကယ္ေတာ့ ...
ငါ ....
အားအသင့္ ...
ျမွားအသင့္ ...
ဓားအသင့္ ...
လမ္းအသင့္ ...
တိုနဲ႔ စစ္သည္တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ခ်င္တယ္ ...

ဒါေပမဲ့ ...
ငါဟာ ...
ျပာယီးျပာယာ ရႈတ္ယွက္ခတ္ျခင္းေတြနဲ႔ ...
မနက္ျဖန္ေတြမွာ အစိမ္းသက္သက္ေမြးဖြားလို႔ ...

တခါတေလ ကဗ်ာေတြကို ငါ ေျပာမိတယ္ ...
``စစ္မတိုက္ခင္ လက္ဗလာ မျဖစ္ခ်င္ဘူး ...´´ ... ရယ္လို႔ ...
............................................
မေျပးပဲနဲ႔ ေ၀းသြားခဲ့တဲ့ မေန႔က ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို ...
ကဗ်ာေတြထဲ ျဖန္႔ႀကဲခ်၊ ေပါင္းသတ္ေရေလာင္း ...
အသီးစား ရံုက လြဲလို႔ ငါ ....
ဘာမ်ား တတ္ႏိုင္ေတာ့မွာလဲ ...

ေက်းဇူးျပဳၿပီး ...
ဘာမွကို နားမလည္တဲ့ နားလည္ျခင္း ... တစ္ခုကို
ဘုရားသခင္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ပစ္ခ်ေပးပါ ...

အားလံုးကို နားလည္သလိုလိုနဲ႔(နားလည္တဲ့) ဘာမွ နားမလည္ျခင္း ...
ဆိုတဲ့ ေစတန္ရဲ့ ေကာင္းႀကီး တစ္ခုထက္ေတာ့ သာလြန္ေကာင္းမြန္လို႔ပါ ...
............................................
(၂)
အိပ္မက္ေတြ မနက္ကထက္ ပိုၿပီး
ပ်စ္ခဲလာခဲ့တယ္ ...
ငါဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ နာရီေလးေပၚမွာ
အေမွာင္ေတြကို ျပြတ္သိပ္ထည့္ၿပီး
အိပ္မက္ေတြကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ျပြတ္သီးခ်င္သူ ...

ဆိုရင္ ...
ဆန္႔က်င္ဘက္ကို ေတာင့္တသူ တစ္ေယာက္အျဖစ္ ...
ငါဟာ ...
အရမ္းကို လူသားဆန္သြားမယ္ ...
..................................
(၃)
ရင္ခုန္မႈကို ရွာတယ္ ...
ခရီးလမ္းက ပိုၿပီး ပိုၿပီး နက္နဲသိမ္ေမြ႔လာတာနဲ႔ အေလွ်ာက္ ...
နတ္သမီးေလးေတြရဲ့ နာမည္ေတြ ...
ခက္ခက္ခဲခဲ ဖ်စ္ညစ္ထြက္လာတယ္ ...
``အခ်စ္´´ ဆိုတဲ့ လက္ေဆာင္တစ္ခုဆီကို
ပိုက္ေဆာင္လာၿပီးေတာ့ ....

ေနာက္ ...
ငါ့ကို ``အခ်စ´´ ေပးၾကတယ္ ...´´

ဒါေပမဲ့ ...
မ်က္ႏွာဖံုးေတြ ကိုယ္စီတတ္ထားတယ္ ...

သူတို႔ေလးေတြရဲ့ အေငြ႔အသက္ေတြ
ႏွလံုးသာမွာ ပိုၿပီး ပိုၿပီး အေျခက်လာခဲ့တဲ့ ေနာက္မွာ ...
အမွန္တရားတခုလို ခါးခါးသီးသီး လက္ခံလာခဲ့တာက ...
``ေျခသံေတြသာ ငါနဲ႔ အတူ ပါလာတယ္ ...
ေျခေထာက္ေလးေတြကေတာ့ အေနာက္မွာ က်န္ခဲ့တယ္ ...´´
..................................
ကဲ ....
ဘာမ်ား တတ္ႏိုင္အံ့နည္း ...
ကြဲေၾကျခင္း အျဖာျဖာကို ရင္ခြင္ထဲပစ္ထည့္ ....
ရင္ခုန္သံေတြကိုပါ တပါတည္း ရိုက္ခြဲပစ္လိုက္တယ္ ...

ကဲ ...
.......................
.................
...........
(၄)
ဘုရားသခင္ရယ္ ...

ျမွားေတြကို ဆက္ထမ္းထားႏိုင္ဖို႔
ကၽြန္ေတာ့္ကို အားေတြ ထပ္ေပးပါ ....

ဓားေတြကို ဆက္ေသြးထားႏိုင္ဖို႔
ကၽြန္ေတာ့္ကို အားေတြ ထပ္ေပးပါ ...

စစ္ေျမျပင္ထိ ေလွ်ာက္ဖို႔ ေျခလွမ္းေတြရဲ့ အသက္ ....
ကၽြန္ေတာ့္ကို အားေတြ ထပ္ေပးပါ ....

ကၽြန္ေတာ့္ဒိုင္ယာရီကို အခုမွစ ဖြင့္လွန္ရမွာ မို႔လို႔ပါ ...