“ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းနဲ႔...ရွင္သန္ျခင္း”

ေလာကႀကီးမွာ...
ကိုယ္စီကိုင္ေပြ႔ထားတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းကို
ကိုယ္က လက္လြတ္လိုက္ရင္
အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး...
ရွွင္သန္ျခင္းအဓိပၸာယ္ဆိုတဲ့ ေလာကႀကီးကလည္း
ကိုယ့္ကို သူ႔လက္ထဲကေန
က်ိဳးပဲ့ကြဲေၾကေအာင္
လက္လြတ္လိုက္ၿပီ...
ကိုယ္ဟာ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး
ေလာကႀကီးလက္ထဲမွာ မရွိေတာ့ဘူး...
ကိုယ္ဟာ...

“အေမေရးတဲ့ ကဗ်ာ...”

အေမ...
ေက်းဇူးျပဳၿပီး
ကမၻာႀကီးထဲက မထြက္ခြာသြားပါနဲ႔ေနာ္...
အေမမရွိရင္...
ကၽြန္ေတာ့္နားေတြ ခါးေစၿပီး
ဘဝကို ခ်ိဳေစမယ့္သူ
ေနာက္ထပ္အစားထိုးမရမွာစိုးလို႔ပါ...
...........................
အေမ...
ေက်းဇူးျပဳၿပီး
အေမ့မ်က္ရည္ေတြ ဖြက္မထားပါနဲ႔ေနာ္...
သားမိုက္လို႔ ငိုရတဲ့ အေမ့အတြက္
ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ဝမ္းသာမ်က္ရည္နဲ႔
အစားထိုးခ်င္လို႔ပါ...။...
.........................
အေမ...
ၾကယ္ေတြကို ရည္တြက္ပါ...
အလားတူ...
ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာမယ့္ေန႔ေတြကို
ရည္တြက္ပါ...
ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာမယ့္ေန႔က
အေမၾကယ္ေတြရည္လို႔ ကုန္တဲ့ေန႔
ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္...
ဒါေပမဲ့...
ကၽြန္ေတာ္လိမၼာတဲ့ေန႔က
အေမနဲ႔ ေဝးရလို႔(အေမ့စကားသံေတြနဲ႔)
အခုမ်က္ေမွာက္မွာ...
အေဝးကေန...
အေမ...
ဘဝကဗ်ာခါးခါးတစ္ပုဒ္နဲ႔
အေမ့ရင္ခ်ိဳေအာင္ လုပ္ခြင့္ေပးပါ....
ဒိုင္ယာေလာ့(ဂ္)ေတြကေတာ့
အေမၾကားဖူးနားဝအေမ့
ဒသနေတြပါပဲ...
..............။...။

“စာမ်က္ႏွာတိုင္းရဲ့ မာတိကာ...” (သို႔) အေမ

အေမ...
ၾကားႏိုင္ရဲ့လား...
ပြန္းပဲ့ေနတဲ့ လက္ေတြနဲ႔
ကိုင္ထားတဲ့ ခပ္နဲ႔နဲ႔
ကၽြန္ေတာ့္ခ်ီးက်ဴးသံေတြ...
အေမပ်ိဳးခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ေန႔ရက္ေတြ
အခု...
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ (မထိုက္မတန္)
ဂုဏ္ျပဳရေတာ့မယ္...
အေမ...
ျမင္ႏိုင္ရဲ့လား...(ဖတ္ေပးပါ)
.............................
အေမ...
ဆိုတာ...
ပုခက္လႊဲတဲ့ လက္ေစာင္းတစ္ဖက္နဲ႔ပဲ
ကမၻာႀကီးကို ပံုသြင္းတဲ့သူ...
ကေနဒီ...
အိုင္းစတိုင္း...
အိုဘားမား...
ေသာမတ္(စ္)အက္ဒီဆင္...
ရိုက္ညီေနာင္...
အေမသိရဲ့လား...
သူတို႔ေတြကို အေမတို႔လို
အေမေတြကပဲ ေမြးဖြားေပးခဲ့တာ...
ဒါေၾကာင့္...
အေမတို႔လို အေမေတြကပဲ
ကမၻာႀကီးကို ပဲ့ကိုင္ခဲ့တာ...
ဟစ္တလာ...
အေမသိရဲ့လား...
လက္ရွိကမၻာႀကီးကို ဦးေဆာင္ေနတဲ့
အေမရိကန္ကို ထိပ္ထိပ္က်ဲျဖစ္ေအာင္
အေမတို႔လို အေမေတြကပဲ...
အေမရိကန္ကို ဒုတိယကမၻာႀကီးထဲ ဆြဲသြင္းလိုက္တာ...
အေမတို႔ရဲ့ စြမ္းေဆာင္မႈပါပဲ...
..............................
အေမ...
အေမၾကားရဲ့လား...
ကမၻာႀကီးက အေမတို႔လို အေမေတြကို
ဂုဏ္ျပဳေထာမနာခ်ီးမြမ္းေနၾကတာ...
အေမသာ ဆက္နားေထာင္မယ္ဆိုရင္...
သူတို႔ေျပာတာကို အေမၾကားသင့္တယ္...
အေမဟာ ေလာကႀကီးမွာ
ဒုတိယဘုရားရယ္... လို႔...။...
...........................
အေမ...
အားရဲ့လား...
ငရဲျပည္ကို တစ္ခ်က္ေလာက္ေငးၾကည့္ဖို႔...
အားရင္ တစ္ခ်က္ေလာက္...
လက္ကမ္းလိုက္ပါ...
အေမ...
အေမတို႔လို အေမေတြကို
ေစာ္ကားျပစ္မွားခဲ့တဲ့ သားမိုက္၊
သမီးဆိုးေတြ၊။... နားေလးကို တစ္ခ်က္ငဲ့လိုက္ရင္လည္း
သူတို႔ေတြရဲ့ အေမတို႔လို အေမေတြဆီကို
ေတာင္းပန္အသနားခံသံေတြ
ၾကားရင္ၾကားရမွာ...
................................
အေမ...
အတုဆိုတာကို သံုးဖူးရင္...
အတုဆိုတာ အစစ္ေလာက္မေကာင္းဘူးဆိုတာကို
အေမသိမွာပါ...
တခါတေလမ်ားဆိုရင္ မေကာင္းရံုမကဘူး..
ဆိုးက်ိဳးေတာင္ေပးလိုက္ေသး...
ေခတ္ပညာႀကီးကို
အေမတခါတေလ ဩခ်မိမွာပါ...
ပူလို႔တဲ့ အဲယားကြန္းဆိုၿပီး
တပ္ထားတာ...
ဘာမဆို အစစ္ေလာက္မေကာင္းပါဘူး အေမ...
ႏွလံုးအစားထိုးတာတဲ့အေမ...
အစစ္ေလာက္လည္း မေကာင္းဘူး..
ဆိုးက်ိဳးပါေပးတတ္ေသး...
(ႏွလံုး)မရိွေတာ့လည္း အသက္ရွင္ရတာ...
သုည...
အေမ...
အေမဟာ ကမၻာႀကီးရဲ့ ႏွလံုးသား...
..........................
အေမ...
ဆုေတာင္းေပးလိုက္စမ္းပါ...
အေမ့သားေတြ ဦးေဆာင္မယ့္
ကမၻာႀကီးအတြက္...
ေတာင္ေတြကို ျဖိဳႏိုင္တဲ့
အေမ့ေမတၱာႏႈတ္ခ်ိဳစကားေတြနဲ႔...။...
........................
အေမ...
ကမၻာတည္သ၍ မ်က္ရည္ကင္းကင္းနဲ႔
အၿပံဳးအၿမဲ
(ပန္းတစ္ပြင့္ရဲ့ ႏုဝတ္မႈန္သစ္လို)
လွပရႊင္လန္းႏိုင္ပါေစ...
အေမ...
္(၉၊ ၅၊ ၂၀၁၀ ေန႔အတြက္ အေမမ်ားအား လ်ံႏိုးဂုဏ္ျပဳပါသည္)

ကုတင္ေအာက္က အေမွာင္ေငြ႔မ်ား

နတ္သမီးေက်ာက္ျပင္ခဏငွားၿပီး
လမင္းကို ေသြး၊
ငါ့ကို ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းအိပ္မက္ရွည္ေတြ
ေပးတဲ့ ေကာင္မေလး...
အခုေတာ့ အေဝးမွာ
ေန႔ညအပိုင္းအျခားႏွစ္ခုထဲက
ဘယ္တစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္ထားၿပီး
အိပ္မက္ေတြနဲ႔ ဆိုင္ၿမိဳင္ေနလား
ဆိုတာေတာင္ မသိရ...
..................................
တိမ္ေတြကို ေသာက္သံုး
ေနမင္းႀကီးကို ကိုင္ၿပီး
ၿပံဳးၿပံဳးေလးနဲ႔ ငါ့အသည္းခြဲခဲ့တဲ့
ေကာင္မေလး...
အခုေတာ့...
အေဝးမွာ ငိုေနသလား၊
ရယ္ေနသလားဆိုတာေတာင္
မသိရ...
ငါ့မွာေတာ့...
အဂၤါေန႔ကို ၾကယ္တစ္ပြင့္လို ေငးလိုက္၊
ဗုဒၶဟူးေန႔ကို ဖင္ခုထိုင္လိုက္၊
ေန႔ေတြ ငါ့ရင္ဘတ္မွာ ရက္ရက္စက္စက္
ေဝေနသ၍ေတာ့
ငါဟာ မင္းေၾကာင့္
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းတာရာေတြ လွလွပပေၾကြေနတဲ့ေကာင္
ဆိုတာေလးေတာ့ မွတ္ထားေပးပါ...
အရင္တုန္းက ငါမက္ခဲ့တဲ့
မင္းအတြက္ အိပ္မက္ေတြဆိုတာ
အခုေတာ့ လံုးဝပဲ...
မ်က္လံုးမ်က္ဆံျပဴးရက္ေသေနတဲ့
အစိမ္းေသတစ္ေကာင္လို...
ညေတြက စိုေျပပံုေယာင္ေဆာင္ၿပီး
လမင္းကို ဖြက္ထားၿပီး
အိပ္ငိုက္ေနၾကတာ...။...
....................
ကဲ...
မင္းနဲ႔ ငါနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ေဝးေဝး
ငါ့အနားထပ္မလာနဲ႔ေတာ့...
မေမွ်ာ္လင့္ခ်င္ေတာ့ဘူး...

“အာရံုထဲမွာ...”

ကေလး...
မွိတ္ထားတယ္ဆိုရံုပဲ...
ကေလးမ်က္လံုးေတြကို(ခဏ)
မွိန္းေနေပးပါေနာ္...
တစ္မိနစ္ေလာက္ပဲ...
ဟိုးမွာ ေလျပည္ေလးေတြက
ကိုယ္တို႔
ရင္ခုန္သံေတြကို ခဏေလာက္(အခ်င္းခ်င္း)
ေပြ႔ဖက္ခြင့္ေပးဖို႔
အယူခံတင္ထားတာ
(တစ္သက္လံုးအတြက္)
ႏွစ္မိနစ္ေလာက္ေလးပဲက်န္ေတာ့့တယ္...
ေဝးသြားၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း
ဒလေဟာသြန္ပစ္မယ့္
ကေလးမ်က္ရည္ေတြကို ႏွစ္သိမ့္တဲ့အေနနဲ႔
ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကို စြန္႔လိုက္ၿပီ...
ပါးေလးစင္းထားလိုက္ေနာ္...
ကဲ...
ဝမ္း...ထူး...သရီး...
...............................
ကဲ...
ေလျပည္ေလး အေဝးကို
လွိမ့္စင္းသြားၿပီ...
ရင္ခုန္သံေတြနဲ႔ ထပ္တူေပါ့...
အၿပံဳးေတြကို ဝတ္ဆင္ၿပီး...
မုန္သုန္ေလေတြကိုပါ
ဓားေထာက္ခိုစီးသြားတယ္...
ေျပာရရင္...
ကေလးနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔(ၾကား)
ပင္လယ္ဘယ္ႏွဂါလံေလာက္ထဲမွာ...
ေဝးကြာျခင္းမွတ္တိုင္ေတြ
ဘယ္ႏွစ္မွတ္တုိင္နစ္မြန္းကာ...
အသက္ဖုတ္လိုက္ဖုတ္လိုက္ျဖစ္ေနမလားဆိုတာေတာင္...
သိလို႔ မရေအာင္
ေဝးသြားတာ...။...
.......................
အာရံုထဲမွာ...
ူေျမႀကီးကို ခၽြတ္ခ်ၿပီး
ေကာင္းကင္ႀကီးကို စုတ္ၿဖဲဝတ္ခ်င္မိတယ္...
စိုစြတ္ထားတဲ့ ေျမမႈန္႔ေတြလို
ေခ်ာ္ေစးညစ္ေထးတဲ့
အလြမ္းေတြကို ဆက္လက္
ေပြ႔ပိုက္ထားဖို႔ မသထီေတာ့လို႔ပါ...
ကႏၱာရတစ္ခုရဲ့ မနက္ေတြသာေဝေနတဲ့
လမ္းေပ်ာက္ဆဲ
အထီးက်န္ျခင္းေတြကိုလည္း
မိုးတိမ္(မိုးေငြ႔ေတြ)နဲ႔ အတူ
တဖ်တ္ဖ်တ္ေအးသြားေအာင္ အျဖဴေစးသုတ္ခ်င္လို႔ပါ...
ကဲ...
ကေလး...
ကေလးေၾကာင့္ ကိုယ္အခုလြမ္းေနၿပီေနာ္...
(မ်က္ရည္ေတြလည္း ပါးေပၚခေနၿပီ)
ဒါေပမဲ့...
ကိုယ္ေၾကာင့္ ကေလးမငိုပါနဲ႔...
ကေလးမ်က္ရည္ေတြ၊ ေခါင္ေနတဲ့
ေႏြေတြဆီ ပစ္လွဴလိုက္ပါ...
ပိုၿပီး အက်ိဳးရွိမွာ...။..
...............
ကေလး...
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ...
ကေလးဟာ...
အေကာင္အထည္တစ္ခုရဲ့ အေကာင္အထည္ပါ...။...။။။