ေမြးဖြားျခင္း

ကိုယ့္နာမည္ကို ကိုယ့္အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲ
စတင္လက္ဆင့္ကမ္းတဲ့အခါ …

နတ္ဆိုးမ်က္၀န္းတခ်ိဳ႕ …
သူရဲေကာင္းမ်က္၀န္းတခ်ိဳ႕ …
မုဒိတာမ်က္၀န္းတခ်ိဳ႕ …
ေမတၲာမ်က္၀န္းတခ်ိဳ႕ …
ဥယ်ာဥ္မွဴးမ်က္၀န္းတခ်ိဳ႕ …
အႏုပညာမ်က္၀န္းတခ်ိဳ႕ …
လူမိုက္မ်က္၀န္းတခ်ိဳ႕ …

ငါ့ကို ၀ိုင္းၾကည့္ၾကတယ္ …

ဆက္လက္ၿပီး ငါ့နာမည္ကို သူတို႔ေတြလက္ထဲ ေ၀ဖန္ခိုင္းတယ္ …
ေ၀ဖန္ခ်က္တခ်ိဳ႕ကို မႀကိဳက္ဘူး …
တခ်ိဳ႕ကို ႀကိဳက္တယ္ …
တခ်ိဳ႕ကို လိုအပ္တယ္ …
တခ်ိဳ႕ကို သၿဂိဳလ္လိုက္တယ္ …

ဒီမွာ ညီမေလး …
လူဆိုတာ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ ႀကီးျပင္းတာကြဲ႔ …

သင္မပိုင္တဲ့ ကမၻာ

ငါ့ကမၻာမွာ အမႈိက္စေတြ အမ်ားႀကီးပဲ ...
အဲဒါကို ရွင္းမယ့္စိတ္က တံျမက္စည္းကို ဖက္ၿပီး အိပ္ေနတုန္း ...

ငါ့ကမၻာမွာ ႏို႔ေသာက္ထားတဲ့
၀လံုးေလးလည္း ရွိတယ္ ...
အဲဒီ၀လံုးေလးက အဘိ္ုးအိုနဲ႔ ယုန္သူငယ္ကို
ၿမိန္ေရယွက္ေရအေကာင္လံုးလိုက္ မ်ိဳခ်ထားတယ္ ...

ငါ့ကမၻာမွာ ပဥၥဂံတစ္ခုနဲ႔ သံုးနားညီႀတိဂံအခ်ဳိ႕ေပါင္းစည္းျခင္းေတြ
မိုးေပၚ ခ်ိတ္တင္ထားတယ္ ...
သူတို႔က မၾကားတတ္ေပမဲ့ ငါသူတို႔ကို
စကားေျပာေလ့ရွိတယ္ ...
တခါတခါ ငါ့ကို ႏွစ္သိမ့္ဖို႔ သူတို႔ထဲက တခ်ိဳ႕ခုန္ဆင္းလာၾကေတာ့ ...
လမ္းတ၀က္မွာ သူတို႔ေပ်ာက္သြားတယ္ ...
သူတို႔ေပ်ာက္ဆံုးျခင္းအတြက္ ငိုလိုက္ရတာအေမာ ...

ငါ့ကမၻာမွာ ...
မနက္တိုင္း အိပ္ရာေပၚက င့ါကိုယ္ငါ
ျပန္ခူးၿပီး ...
ညတိုင္း အိပ္ရာထဲကို ငါ့ကိုယ္ငါ
သမ္းေ၀မ်ည္းငိုက္ျပန္သီးေလ့ရွိတယ္ ...

ငါ့ကမၻာမွာ ...
ဘယ္သူကမွ လက္သင့္မခံတဲ့ အနမ္းေတြ
ငါ့ကဗ်ာမွာ ပံုအပ္ထားခဲ့တယ္ ...
ကဗ်ာဆရာေတာ့ မဟုတ္ေပမဲ့ ကဗ်ာမာယာမွာ
ယစ္မူးတတ္သူမို႔ ...

ငါ့ကမၻာမွာ ...
``မေသာ္တာအေၾကာင္း ေတြးေတာျခင္း´´ ဆိုတဲ့ ရိုးရာနဲ႔
အိပ္မက္ေတြကို ကုလားရွင္ျပဳ ျပဳေပးရင္း ဘာညာကြိကြငါဟာ
သန္းေခါင္ယံေက်ာ္မွ အိပ္တတ္လာၿပီ ...


                                                     လ်ံႏိုး
                                            ဒီဇင္ဘာ ၂၁၊ ၂၀၁၀(ည ၁၁:၂၃)