ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ေတာင္းဆိုခ်က္

က်ေနာ့္ BLOG ေလးဟာ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ လံုး၀ကင္းရွင္းပါတယ္ ...
ဒါေၾကာင့္ ဖတ္ရႈသူမ်ားအေနနဲ႔လည္း ႏိုင္ငံေရးဆိုင္ရာ မွတ္ခ်က္မ်ား ပံုမ်ား (တစ္ခုခုေပါ့ဗ်ာ) တင္ေရးျခင္း မလုပ္ၾကဖို႔ အႏူးအညႊတ္ေတာင္းပန္ အပ္ပါတယ္ ... ေနာက္ ညစ္ညမ္းတဲ့ ပံုေတြ၊ ညစ္ညမ္းတဲ့ စာေတြ၊ ညစ္ညမ္းဆိုဒ္ေတြကို လင့္ခ္ေပးျခင္းေတြ၊ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ နစ္နစ္နာနာ
ေျပာဆိုျခင္းေတြ၊ ယုတ္စြအဆံုးဗ်ာ စာေပအႏုပညာနဲ႔ မသက္ဆိုင္တဲ့ အရာတစ္ခုမွ် တင္ေရးျခင္း မလုပ္ၾကဖို႔လည္း အႏူးအညႊတ္ေတာင္းပန္ အပ္ပါတယ္ ... :) :) :) ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဗ်ာ ...

Thursday, April 8, 2010

“ငါမက္တဲ့ အိပ္မက္ရိုင္း…”

ဟာ…
လူေသေကာင္ႀကီး ထလာၿပီ…
ငါ့ကို ၾကည့္တဲ့ အၾကည့္ေတြက
စိမ္းစိမ္းႀကီး…
အင္း..ဟင္း…
ေၾကာက္လိုက္တာေနာ္…
အေသြးအသားေတြထဲ ေၾကာက္လန္႔ျခင္း
ဆိုတဲ့ စုန္းေတြပူးေနၿပီ…။…
ဟာ…ေျခလွမ္းေတြက
ေရႊ႕လို႔မရေတာ့ဘူး…
လူေတြ ထြက္ေျပးကုန္ၿပီ…
ငါတစ္ေယာက္တည္း…
မသာေကာင္ႀကီးလည္း တေရြ႕ေရြ႕
ငါ့ဘက္ခ်ဥ္းလာၿပီ….
ဟာ…အေမေရ..
ေၾကာက္ပါတယ္ဗ်..ေနာ္..
ေအာ္ေခၚေနတယ္…ကယ္တင္ႏိုင္မဲ့
စိတ္ထဲက အမည္မသိတစ္ေယာက္ေယာက္ကို
ကေဝတစ္ေယာက္လို…။…
ငါ့အနားဘယ္သူရွိလဲ..
အေမေရ….
လုပ္ပါဦး…
မသာေကာင္ႀကီး ငါ့အနားေရာက္လာၿပီ..။
ေဇာေခၽြးေတြက (ဟာ)တစ္ကိုယ္လံုးကို
စုပ္ယူထားလိုက္ၿပီ….။
(ဒူးေတြက မခိုင္..ယိုင္သာလဲခ်င္ပါေတာ့တယ္.။)
ငါ့အေသြးအသားေတြကို
ဖဲ့ယူဝါးၿမိဳေတာ့မယ္..။…။…
…………………………
………………..
ဟူး…
ဟား…ေသြးပ်က္စရာ
အိပ္မက္ရိုင္းပါပဲလား…။..။.။။။

“အတၱမဲ့ေသာ…ကဗ်ာတစ္ပုဒ္၏ အဖြင့္”


အရႈံးေတြထဲ မင္းငါ့ကို
ေရြးခ်ယ္ဖို႔ထက္
အမုန္းေတြပဲ လြင့္ျပယ္ဖို႔အတြက္
ငါပိုဆုေတာင္းမိပါတယ္     
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့
ခ်စ္ျခင္းရဲ့ အဆံုး အမုန္းဆိုတဲ့
စကားကို ငါယံုၾကည္ထားလို႔ပဲ
မင္းငါ့ကို ခ်စ္ရင္ခ်စ္ႏိုင္တယ္
ဒါေပမဲ့ ထာဝရ(သို႔)ဒီတစ္သက္
ခိုင္ၿမဲပါေစ
ႏို႔မဟုတ္ရင္ေတာ့
မင္းငါ့ကို ခ်စ္လဲမခ်စ္နဲ႔
မုန္းလဲမမုန္းနဲ႔
လတ္တေလာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တိုင္း
မင္းေပးေလ့ရွိတဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ပဲ
ငါေက်နပ္ေနေသးတယ္
စကားေျပာတိုင္း လူမႈေရးအရ
ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ ၿပံဳးေပးတတ္တဲ့
မင္းမ်က္ႏွာထားေတြနဲ႔လဲ
ေက်နပ္ေနေသးတယ္
ေလာဘမႀကီးရဲဘူး
အဲဒါ……
ငါ . လက္ရွိအခြင့္အေရးေတြကို
ၾကာရွည္စြာ တယုတယေပြ႔ပိုက္ထားခ်င္လို႔ပဲ
အဲဒါမင္းနားလည္ေပးပါ...။။။




“ကမၻာသစ္ေလးေတြအတြက္…….”

အမည္မေဖာ္ႏိုင္တဲ့

အေၾကာင္းျပခ်က္ခပ္ရိုင္းရိုင္းတစ္ခုနဲ႔

အခ်ိန္တစ္ခုကို အဓိပၸာယ္မရွိေအာင္

ပံုသြင္းကာ

အားမာန္ျပည့္ေနတဲ့ စိတ္ေတြရယ္

ထိသြားေအာင္ တစ္ခဏနဲ႔

ပစၥဳပၸန္ဆိုးကို အယံုသြင္းတာ….

………………………

ျဖစ္ၿပီးရင္ ပ်က္ၾကရုိးထံုးစံအတိုင္း….

အရာအားလံုးအတြက္

ျဖစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ…..

……………………………

အားမာန္ျပည့္ေနတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ၊

ေလာကဓံကို ရြပ္ရြပ္ခၽြံခၽြံတိုက္ခိုက္ေနတဲ့

လက္ေတြ၊

ႀကံဳလာတဲ့ ဒုကၡေသာကေတြကို

ႀကံဳသလို မိတ္ဖြဲ႔ခင္မင္တတ္တဲ့

ေျခလွမ္းေတြ

(အားလံုး)အားလံုးကို

ေနဝင္ခ်ိန္တစ္ခ်ိန္ေလာက္သာရွိတဲ့

ကပ္ဆိုး(အခ်ိန္ဆိုး)ႀကီးတစ္ခဏသာေလးက

အတင္းအဓမၼ သိမ္းယူသြားခဲ့ၿပီ

……………………………

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းမဲ့ေနတဲ့ လက္ေတြနဲ႔

မ်က္ရည္အၾကည့္ေတြကိုသာ ရင္ခြင္စံုပိုက္ကာ

ေကာင္းကင္တစ္ဆံုးကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ

ေတာင္းေနတဲ့ မိဘမဲ့ကေလးေတြ၊

ခံျပင္းမႈနာက်င္မႈေတြကို မတတ္သာ

ဖိတ္ေခၚထားကာ ရႈံ႕မဲ့မဲ့မ်က္ႏွာေလးေတြရဲ့ ပိုင္ရွင္

(ဒုကိၡတ) သခၤါရရဲ့ ကေလးငယ္ေတြ

သူတို႔ရဲ့ အၾကည့္ေတြမွာ

သူတို႔ရဲ့ စိတ္ေတြမွာ

သူတို႔ရဲ့ လက္ေတြမွာ

ရွိသမွ်အားအင္ေတြ ပ်က္သုဥ္းေနၿပီ

ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ အေရာင္မဲ့ေနၿပီ

ေမွ်ာ္လင့္စရာေကာင္းကင္ေတြ..

တိမ္တိုက္ေတြ သူတို႔အတြက္ဆံုးပါးသြားၿပီ….

……………………………………

ငါတို႔….ပ်က္သုဥ္းသြားတဲ့ သူတို႔ရဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြကို

အေရာင္ျပန္ဆိုးကာ အသက္ျပန္သြင္းေပးၾကမယ္ဆိုရင္…………

ၾကင္နာတဲ့ငါတို႔လက္ေတြနဲ႔ သူတို႔ေကာင္းကင္ေတြကို

တည္ေဆာက္ေပးရေအာင္လား….

ၾကင္နာလဲ့ေဝတဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔

သူတို႔အတြက္

အားမာန္တိမ္တိုက္ေတြ ဖန္ဆင္းေပးရေအာင္လား

တတ္ႏိုင္သမွ်ကူညီမႈေတြနဲ႔

သူတို႔ဘဝေတြရဲ့ ရဲတိုက္ႀကီးေတြအျဖစ္တုိက္ပြဲဝင္ၾကစို႔လား

လာပါ

သူတို႔ အနာဂတ္ေတြကို လွပေအာင္

ထုဆစ္ေပးၾကရေအာင္လား…..

ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ သူတို႔ရဲ့

ပင္ကိုယ္အရည္အခ်င္းေလးေတြကို

ကူညီမႈေတြနဲ႔ တူးေဖာ္ေဖြရွာၾကစို႔လား

ငါတို႔မွာ ဘာရွိသလဲ….

ဘာမွမရွိရင္ေတာင္မွ

အၾကင္နာစကားလံုးျမွားေတြနဲ႔

သူတို႔ ညိႈးငယ္ျခင္းဖုတ္ေကာင္ေတြကို

အေသပစ္သတ္ၾကစို႔လား

ထမင္းတစ္လုတ္အတြက္

မ်က္ရည္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာနဲ႔

ဝယ္ယူရတဲ့ သူတို႔ဘဝငယ္ေလးေတြ…….

သူတို႔မွာ ဆက္သင့္တဲ့အနာဂတ္ေတြမ်ားစြာရွိပါတယ္

မ်က္ရည္အဆိပ္ေတြနဲ႔

သူတို႔ဘဝပ်က္သုဥ္းမယ့္အေရး

ငါတို႔ ေတြးရံုပဲ ေတြးေနရမွာလား

မ်က္ရည္အဆိပ္သင့္ေနတဲ့

သူတို႔ဘဝေတြ ကယ္တင္စို႔လား

ငါတို႔သာ ကယ္တင္မယ္ဆုိရင္

သူတို႔ေကာင္းကင္ေတြတဖန္လင္းလက္လာမွာပါ

သူတို႔အနာဂတ္ေတြ တဖန္အသက္ျပန္ဝင္လာမွာပါ

အဆိပ္သင့္ေနတဲ့ သူတို႔မ်က္ရည္ျမစ္ေတြ

ေျခာက္ခမ္းသြားမွာပါ

သူတို႔ရဲ့ သက္တံေရာင္ အရည္အခ်င္းေလးေတြက

မိုးကုပ္စက္ဝိုင္းအသြင္ရွိေနတဲ့

စိတ္ဓာတ္ေတြကေန ေပၚထြက္လာၿပီး

လူေတြအတြက္ အက်ိဳးရွိလာမွာပါ

အက်ိဳးရွိရင္ ဒီကမၻာႀကီးထဲရွိရွိသမွ်

အဆိပ္သင့္မ်က္ရည္ျမစ္ေတြ၊

ေသဆံုးေနတဲ့ မ်က္ရည္ညေတြ

ေျခာက္လြန္ကုန္ခမ္းသြားမွာပါဒီေတာ့

သူတို႔ဆီကေန လွပစိုေျပတဲ့

ကမၻာသစ္ေလးေတြ လံုးဝကို

ဖြဲ႔စည္းလာႏိုင္မွာပါ

ကဲ….ဒီကမၻာသစ္ေလးေတြအတြက္……

“သံစဥ္မဲ့ မ်က္ရည္ရထားမ်ား”

မီးခိုးေငြ႔ေတြ တလူလူ
ေကာင္းကင္ေပၚကို အတင္းအဓမၼ
ဘယ္သူမွ မဖိတ္ေခၚဘဲ
ထိုးတက္လို႔
ေလထုရဲ့ သန္႔ရွင္းမႈေလး
က်ိဳးပ်က္ဖို႔ အတြက္ပါ...
အသက္ေစ့ေငြ
တပ်ဴပ်ဴနဲ႔ သခၤါရတရားကို
မ်က္ႏွာမူၿပီး ေသျခင္းဖိတ္စာကို
လက္ကိုင္ထားကာ
ထားခဲ့သူတို႔ရဲ့ ရင္ညိဳးရက္လို႔ကြာ..
ဘယ္သူမွ မလြန္ဆန္ႏိုင္ဘူး..
အမွတ္တမဲ့နဲ႔ အမွတ္တရငိုယိုပူေဆြးမႈေလးေတြ
ျဖစ္ေပၚေအာင္
စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့...စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ဆဲ..
ေရွ႕ဆက္ၿပီးလည္း စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ဦးမယ္..
ပရိေဒဝေသာကမီးမ်ားသခင္
လို႔ေတာင္ တင္စားထိုက္သူရယ္...
မင္းရဲ့ အမွတ္တမဲ့ေလးအတြက္
ငါတို႔မွာ မ်က္ရည္ေျမခ
နာက်င္မႈေတြ စားသံုးလို႔
ဝရတယ္...။..
ဒီေတာ့ မင္းအစားေလာကႀကီးအေပၚ
ငါေျပာပါရေစေနာ္...
“ကိုယ္ျပန္မလာႏိုင္တဲ့
လူ႔ေလာကႀကီးနဲ႔ အနီးဆံုးေနရာကို
သြားတဲ့အခါ မ်က္ရည္ရထားေတြ
ကုတို႔ခမထား ဆိုင္ဆိုင္ၿမိဳင္ၿမိဳင္ရေစဖို႔
အတတ္ႏိုင္ဆံုးလူ႔ေလာကႀကီးမွာ
လူသားေတြအတြက္ေရာ..၊
ကိုယ့္အတြက္ေရာ အက်ိဳးရွိေအာင္
ေနထိုင္ပါ”......လို႔...။
တကယ္ေတာ့ေလ မွတ္ထားဖို႔က
ဘဝမွာ ကိုယ္ေနခ်င္သေလာက္
ဝဝလင္လင္ေနထိုင္ၿပီးရင္
အျမတ္ဆံုးေလာကႀကီးထဲက
ထြက္ခြာနည္းကေတာ့
အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ထြက္ခြာတာပါပဲ..
ျမတ္လည္း ျမတ္တယ္..။
ကိုယ့္အတြက္ မ်က္ရည္ရထားေတြလည္း
တိုးတယ္...။
ကဲ...သခၤါရတရား...
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ငါ...
စံျပထားပါရေစ...