အိပ္မက္ေတြ ကေမာက္ကမျဖစ္ကုန္ၿပီကြာ...
ဘယ္သူ႔ကို အျပစ္တင္လို႔
ဘယ္သူ႔ကို ခ်စ္ခ်င္ေနမွန္းလည္း
ငါ့ကိုငါေတာင္မသိဘူး.။
ကဗ်ာဆိုတာလည္း ပံုမေဖာ္တတ္ေတာ့ဘူး.။
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့ အရူးတစ္ေယာက္လို
ဘဝကို စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ျဖတ္သန္းခ်င္မိတယ္.။
သက္ျပင္းေတြဆိုတာကလည္း ငါ့ေဘးနားသစၥာရွိစြာ
ရပ္တည္ေပးတဲ့ အရာပါ.။ မင္းကိုပဲ
ေက်းဇူးတင္ရမလိုေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီကြာသက္ျပင္းေရ..။
သက္ျပင္းေၾကြက် ခဏခဏတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လိုပဲ
ငါ့ဘဝက.။
ဟားဟားဟား..ရယ္ေတာင္ရတယ္.။
ငါဘာဆက္လုပ္ရမလဲ.ဘယ္ကိုသြားရမလဲ.
ဘာမွမသိမသိ..မသိျခင္းမ်ားစြာနဲ႔...
ငါ...
ေဘးနားက လြင့္စင္လာတဲ့ ေဂၚလီကိုပဲ
ပုိင္ရွင္ျဖစ္တဲ့ ကေလးရဲ့ မ်က္မုန္းက်ိဳးခံၿပီး
ေကာက္ရိုက္လိ္ုက္ေတာ့တယ္..။
