“ၿပိဳင္ပြဲတစ္ခု၏ ရွိသင့္ေသာ ဒသန”

ေျခလွမ္းေတြ အျပင္းအထန္
ကစုန္ဆိုင္းေနတဲ့အခ်ိန္
ကိုယ့္ျမင္းကိုယ္စုိင္း
စစ္ကိုင္းေရာက္ေရာက္လို႔
သေဘာမထားဘဲ
ၿပိဳင္ပြဲတစ္ခုရဲ့ ရနံ႔မ်ား
အရသာရွိရွိနမ္းရႈိက္ဖို႔ရာ
ကိုယ့္ၿပိဳင္ဘက္ေလးေတြ
က်ရႈံးေနရင္
ၿပိဳင္ဘက္ေကာင္းပီသဖို႔ေရာပ

ါ
ေစာင့္တန္ေစာင့္မွာပါ..။
ေႏြမနက္ခင္းတစ္ခုရဲ့
အရသာခပ္ရွိန္းရွိန္းအတက္အဆင္းေလး
သူတို႔နဲ႔ အတူခံစားမွ
ကိုယ္လည္း ၿပိဳင္ဘက္တစ္ေယာက္ပီသ
သူလည္း ၿပိဳင္ဘက္ေကာင္းတစ္ေယာက္ကို
ေလးစားမွာ...
သူက်ရံႈေနတဲ့အခါ တြဲထူမွာ..
သူလဲၿပိဳေနတဲ့အခါ
ေဖးမမွာ...
သူအားနည္းတဲ့အခါ အႏိုင္မယူပါ..
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္..
မုဆိုးေကာင္းဟူသည္
အိပ္ေနေသာ သားေကာင္
အားနည္းေနေသာ သားေကာင္
ေခ်ာင္းပစ္ရိုးထံုးစံမရွိသကဲ့သို႔
ၿပိဳင္ဘက္ေကာင္းတစ္ေယာက္သည္လည္း
လဲၿပိဳအားနည္းရႈံးနိမ့္ေနေသာ
ၿပိဳင္ဘက္တစ္ေယာက္ကို
အႏိုင္မယူ......။..။.။။။

“အဆိပ္သင့္အိပ္မက္မ်ား”

ညေတြ ေျခာက္ကပ္လို႔
ေန႔ေတြနဲ႔ စိုေျပရမလားမွတ္တယ္..
ေန႔ဆိုတာ ငါ့ဘဝမွာ
အလင္းေပ်ာက္ခဲ့တာ..
ဘယ္တုန္းကပါလိမ့္...။
ၾကာလြန္းေတာ့ နည္းနည္းေမ့ေတ့ေတ့
ျဖစ္ေနတယ္..။
မွီခိုထားတဲ့ နံရံေတြေပၚမွာ
အခ်ိန္နာရီေတြက အပ်င္းႀကီးၿပီး
အိပ္ေတာင္အိပ္ေနၾကေသး...
ၾကားထဲ မနက္ေရာက္ၿပီတဲ့
ၾကည့္လိုက္ေတာ့..
သန္းေခါင္းယံနဲ႔ မျခား...
အျမင္အာရံုေတြက အေမွာင္ထုႀကီးကို
ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး ဘယ္မွ မသြားရဲေသးဘူး..
ရုန္းထြက္လို႔မွ မရတာကိုး..
ေျခလွမ္းေတြကလည္း အားအားရွိ
နံနက္ခင္းေတြကို တမ္းတကာ
အေမွာင္ထုေတြဆီပဲလမ္းမွားတာ
မေျပာလိုက္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး...
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
အေမွာင္ေတြက ဟုိေနရာလည္းရွိ
ဒီေနရာလည္းရွိ
ပါေလရာ ငပိျဖစ္ေနသ၍
အိပ္လ်က္နဲ႔လည္း
ႏႈိးေနရတာမို႔
အိပ္မက္ေတြဟာ အဆိပ္သင့္လ်က္သာ......