“ေဟာဒီ ထာဝရမဟုတ္တဲ့
ေလာကႀကီးမွာ ကမၻာေျမႀကီးအသက္နဲ႔ကို
တည္တံ့ေနသ၍
ထာဝရအခ်ိန္ထိမေပ်ာက္ဆံုးဘဲ
လူသားတို႔ တရႈိက္မက္မက္ေသာက္သံုးမယ့္အရာ…”
Saturday, April 10, 2010
“မိုးတိမ္ျပဇာတ္”
တကယ္လို႔ မင္းဟာ တစ္(၁)သာ
ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆုိရင္
ငါဟာ အခ်စ္ပဲ…
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ရင္ခုန္သံကာရံခ်င္း
ထပ္တူညီက်တယ္လို႔ ထင္ရေပမယ့္
တကယ္တမ္းမွာ
ေယာင္ရမ္းၿပီးေျပာတာမဟုတ္ဘူး…
မင္းနဲ႔ငါဟာ အေျခအေနခ်င္း
လံုးဝကို မအပ္စပ္ခဲ့ေတာ့
မင္းထားသြားၿပီးတဲ့ ေနာက္ပုိင္း ငါ့မွာအရူး…
……………………………………
မင္းထားသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း
မင္းသိရဲ့လား…
ေႏြရက္ေတြဟာ ငါ့ကို စပ္ဖ်င္းဖ်င္း
ေလညင္းေတြနဲ႔ အၿမဲပမာမခန္႔ျပဳေနၾကတာကို…
ေနာက္ ေႏြညေတြမွာလည္း လက္တစ္ဆုပ္သာသာ
ေလာက္စာပဲရွိတဲ့ ေကာင္းကင္ကပ္ပါးေကာင္
ၾကယ္တာရာေတြ ငါ့ကို အၿမဲေလွာင္တာေတြကို
ဒီၾကားထဲ လမင္းႀကီးကလည္း ငါ့ကို ပ်က္ရည္ျပဳတဲ့
အၿပံဳးေတြနဲ႔ အၿမဲရယ္သြမ္းေသြးေနသေယာင္ေယာင္
ထင္ေယာင္ထင္မွားေခ်ာက္ခ်ားေနတာေတြကို…
ငါအခံရအရမ္းခက္တယ္…
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ ထားသြားတာခံရတဲ့ေကာင္ဆိုၿပီး
မင္းမရွိတဲ့ေနာက္ပိုင္း
ေဆာင္းမနက္တိုင္းကလည္း ငါ့ကို
ေအးျမမႈေတြေပးဖို႔ မသထီၾကေတာ့ဘူး…
ေနာက္ မိုးရာသီေန႔ေတြကလည္း
ခပ္စပ္စပ္ မိုးမီးေလာင္မတတ္ေအာင္ ပူေလာင္တဲ့
မိုးသီးေတြနဲ႔ ပစ္ေပါက္ၾကတယ္…။
ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ…
တံု႔ျပန္ဖို႔ လက္နက္ေရာ
အင္အားေတြေရာ…
အဆိုးဆံုးအေျခအေနေတြအတြက္ ကင္းမဲ့ေနတယ္…။
ေျခလွမ္းေတြေရာ
အဆိပ္သင့္ေနတယ္..
တကယ္… ဆက္ေျပာရင္
ေယာက္်ားတန္မဲ့ ခိုဘုရင္တစ္ေကာင္လို
အေျခအေနေတြေပၚ အၿငိဳအျငင္ႀကီးစြာနဲ႔
ရွက္ဖြယ္ဆိုတဲ့စကားကို နံဖူးထက္
စုတ္ခ်က္ထိုးၿပီး ညည္းတယ္ျဖစ္မွာ…
မင္းသာ ၾကားႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ယံုေပးပါ…ေနာ္…
မင္းမထားသြားခဲ့ခင္
အဓိပၸာယ္ရွိေအာင္ စြင့္ကားပြင့္ထားတဲ့
ငါ့တန္ဖိုးအရွိဆံုး ပန္းပြင့္စကၠန္႔ေလးေတြ
အခုေတာ့…
မိုးတိမ္ေတြဝွက္လိုက္ၿပီ…
အတည္ေနာ္..အေပ်ာ္မဟုတ္ပါဘူးကြာ..
မင္းကိုငါခ်စ္ခဲ့တာ…။…
ဒါေပမဲ့ မိုးတိမ္ေတြရဲ့
မိုးစက္ေတြနဲ႔ အတူ ငါ့ေႏြရက္ေတြမွာ
ျပန္မလာႏိုင္တဲ့ခရီး မင္းႏွင္သြားၿပီ…။…။..။.။။။
“အေနာက္ေလရဲ့ အေသြးအသားမ်ား
ရပ္မထားပါနဲ႔…
ထပ္သြားပါ…။။..
ရည္မွန္းခ်က္တစ္ခုရဲ့ တပ္သားငါ
ရပ္ထားဖို႔ ထပ္ပြားစရာ
စကားရွာမရလို႔
ဒီတိုက္ပြဲကို ေအာင္ေျမ(ေအာင္ခ်ိန္)
နင္းမိသည္အထိ
ဆက္တိုက္ရမွာေပါ့…
အဲဒါငါ့ႏွလံုးသားထဲ မွတ္စာတင္ထားတယ္
ေက်ာက္သားအတိဆိုေတာ့…။
……………………………………
ေအာင္သံခေလာက္နားထိေနတဲ့
ငါ့ေျခလွမ္းေတြရဲ့
အလိုအရ…
ငိုျပဖို႔ မဟုတ္…
ဒီတိုက္ပြဲရဲ့ မိန္းမပ်ိဳစကၠန္႔ေလးေတြ
ပိုလွဖို႔…
ေျခလွမ္းေတြကို ရပ္နားလို႔
ေခၽြးဝၿပီး မႏႈံးခ်ိေစလို…
ဒီသေဘာဟာ
ေရွ႕ဆက္ဖို႔ ဆူၾကြေနတဲ့
ငါ့အေသြးအသားေတြရဲ့ ေမာင္းမပ်ိဳ…။..။.။။။
Subscribe to:
Comments (Atom)