လ်ံႏိုး: 08/28/10

ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ေတာင္းဆိုခ်က္

က်ေနာ့္ BLOG ေလးဟာ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ လံုး၀ကင္းရွင္းပါတယ္ ...
ဒါေၾကာင့္ ဖတ္ရႈသူမ်ားအေနနဲ႔လည္း ႏိုင္ငံေရးဆိုင္ရာ မွတ္ခ်က္မ်ား ပံုမ်ား (တစ္ခုခုေပါ့ဗ်ာ) တင္ေရးျခင္း မလုပ္ၾကဖို႔ အႏူးအညႊတ္ေတာင္းပန္ အပ္ပါတယ္ ... ေနာက္ ညစ္ညမ္းတဲ့ ပံုေတြ၊ ညစ္ညမ္းတဲ့ စာေတြ၊ ညစ္ညမ္းဆိုဒ္ေတြကို လင့္ခ္ေပးျခင္းေတြ၊ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ နစ္နစ္နာနာ
ေျပာဆိုျခင္းေတြ၊ ယုတ္စြအဆံုးဗ်ာ စာေပအႏုပညာနဲ႔ မသက္ဆိုင္တဲ့ အရာတစ္ခုမွ် တင္ေရးျခင္း မလုပ္ၾကဖို႔လည္း အႏူးအညႊတ္ေတာင္းပန္ အပ္ပါတယ္ ... :) :) :) ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဗ်ာ ...

Saturday, August 28, 2010

``ဘ၀ေခ်ာ့ေတး´´

ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲမွာ ...
ဘာဆိုဘာမွ မရွိေတာ့တဲ့အခ်ိန္ ...

အာရံုထဲမွာ အိပ္မက္ေတြ တခုမွ
မေရရာေတာ့တဲ့အခ်ိန္ ...

ျမင္ျမင္သမွ် အရာအားလံုးဟာ ဆည္းဆာေတြပဲျဖစ္တယ္ ...
...................................
အိမ္ နဲ႔ ေ၀းတဲ့ အခ်ိန္ ...
....................................
(၂)
စကားလံုးတခြန္းထက္ ပိုၿပီး အဓိပၸာယ္ျပည့္စံုတယ္ ...

အိမ္ထဲမွာ ...

ကၽြန္ေတာ္ညေတြအတြက္
အေမ့ေခ်ာ့ေတးေတြ ရွိတယ္ ...

ကၽြန္ေတာ့္ဒဏ္ရာေတြအတြက္
အေဖ့ဒသနေတြလည္း ရွိတယ္ ...

စကားလံုးေပါင္းမ်ားစြာထက္ အဓိပၸာယ္ျပည့္စံုတဲ့
ဖတ္ေနက် ကဗ်ာစာအုပ္ေတြလည္း အထီးက်န္ေနလ်က္ ရွိတယ္ ...

ရင္မခုန္တာ ၾကာတဲ့ ငယ္ခ်စ္ဦးရဲ့
ညိွ႔အားျပင္း မ်က္၀န္းတစံုလည္း
ေက်ာင္းသားဒိုင္ယာရီထဲမွာ ...
ညိႈးငယ္စြာ ရွိတယ္ ...

အားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္သိတယ္ ...
...........................................
ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ ေမႊေႏွာက္ေဖာက္ယူေျပာၾကတဲ့
အေဖနဲ႔ အေမရဲ့ သိုက္ၿမံဳျခင္း
အလြမ္းေျဖစကားသံေတြကိုလည္း ၾကားတယ္ ...

အိမ္ထဲ တြယ္ကပ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္၀ိဥာဥ္တပိုင္းတစရဲ့
ေခၚသံေတြကိုလည္း ၾကားတယ္ ...

အိမ္ ...
..................................................
(၂)
ကၽြန္ေတာ္ ေန႔ရက္ေတြမွာ အသက္ရွင္ခြင့္ရွိေသးတယ္ ...
ကၽြန္ေတာ့္အိပ္မက္ေတြမွာ အထီးက်န္ျခင္းနဲ႔
မိတ္ဖြ႔ဲခြင့္ေတြ ရွိေသးတယ္ ...

ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြကလည္း ကၽြန္ေတာ့္အနာဂတ္ေတြကို
ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ဖို႔ ရွိေသးတယ္ ...
.............................................
ကဗ်ာေတြေရ ...

ဒီလမ္းေလး အတိုင္း မင္းတို႔ လိုက္သြားရင္ ...
ငါေနတဲ့ အိမ္ေလးကို အသံ၀င္ေနတဲ့
ငါ့၀ိဥာဥ္တပိုင္းတစနဲ႔ ေတြ႔လိမ့္မယ္ ...