“အရူး”

ရင္ထဲမွာ အခ်စ္ေငြ႔ေလးေတြ
တေဝေဝနဲ႔
တကယ့္အျဖစ္အပ်က္မွာေတာ့
စိတၱဇၾကယ္ေတြ
ေၾကြေကာင္းေနတုန္း....
ရင္ခုန္သံကဗ်ာစုေတြမွာလည္း
ေရးထားတယ္...
ေသြးမ်ားၿပီး အစြယ္ထက္လွတဲ့
ႏွလံုးသားရဲ့ ေထာင့္ခပ္ခၽြန္းခၽြန္းတစ္ေနရာနဲ႔...
မီးေတာက္ဝါးစားထားတဲ့
စူးရွရွအျမင္အာရံုေတြရဲ့ေအာက္မွာလည္း
ဒီခ်စ္မိတဲ့ မိန္းမလွတစ္ဦးတည္းကပဲ
လာေရာက္ပသခယေနတယ္..။
ငါ..ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့...
မနက္ျဖန္အတြက္၊
ခဏေနအတြက္၊
အၿမဲေဝဝါးေနတတ္တဲ့ ငါ့အတြက္
စပ္ဖ်င္းဖ်င္း ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြနဲ႔သာ
အၿမဲတမ္းႏႈိးထတတ္ေနလို႔ေရာ
သူေပးတဲ့ စပ္ဖ်င္းဖ်င္းေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြက
မက္လို႔ေကာင္းတယ္..။
တကယ္...
အတိတ္လမ္းေဟာင္းေပၚမွာ
လက္ေတြ႔အေၾကာင္းကို
ေျပာင္းၿပီး ေျခဦးမလွည့္ေတာ့ဘူး...
ကိုယ္မျမင္ႏိုင္တဲ့ ကိုယ့္ေနာက္ေက်ာကို
အပင္ပန္းခံၿပီး ျပန္မၾကည့္ေတာ့ဘူး...
ဒါေၾကာင့္ အျမင္အာရံုေတြက
ထိပ္ဆံုးသို႔ ကဗ်ာေလးအတိုင္း...
ရင္ခုန္သံေတြက
အခ်စ္ဆီ တစ္ေန႔တစ္လံပုဂံဘယ္ေျပးမလဲ
စကားပံုအတိုင္း.....
လက္တစ္စံုက
ႏူးညံ့ၿပီး ေဖာ္ေရြတတ္တဲ့
အေဖ်ာ္အေျဖသက္သက္မဟုတ္မယ့္
ကဗ်ာေလးေတြကို
အေရခြံေတြ ပြန္းပဲ့သြားလည္း
ဆုပ္ကိုင္ၿမဲဆိုတဲ့ ငါ့ရူးေၾကာင္ေၾကာင္
ဒသနေလးအတိုင္း.....
ေျခလွမ္းေတြက
မႏုသလူသားမ်ားဆီ
ေအာင္ျမင္ျခင္းကို သြားေရာက္လုယူမည္
ဆိုတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္မႈအတိုင္း....
ေရွ႕ဆီသို႔....
အဓိက ကာရံက
ကဗ်ာမဆန္တဲ့
မိန္းမလွေလးအခ်စ္ကိုရယူဖို႔...
သြားရင္းလာရင္း
အျမင္အာရံုေတြ ေဝဝါးသြားခဲ့ရင္...
ရင္ခုန္သံေတြ ေမာဟုိက္လို႔
သက္ျပင္းေတြပဲ ရႈိက္ေနခဲ့ရင္....
လက္ေတြ ေသြးစြန္းခဲ့ရင္....
ေျခလွမ္းေတြ လမ္းျပမွတ္တိုင္ေပ်ာက္ေနခဲ့ရင္....
အရာရာအတြက္ အားျဖည့္စရာ
သိမ္းထားဆဲ မိန္းမလွေလးရဲ့ အၿပံဳးမ်ားနဲ႔သာ...
ကဲ...ငါမေရာက္လာခင္
မင္းမွာရွိသမွ်အခ်စ္ေတြ
အကုန္ထုတ္ထားႏွင့္လိုက္
မိန္းမလွေလးေရ......
သို႔မဟုတ္ရင္ေတာ့..
မင္း(သို႔)ငါ ႏွစ္ေယာက္ထဲက
တစ္ေယာက္ေယာက္ဟာ.....

“တေစၦမ်ားႏွင့္ ထာဝရည”

သက္တံကို ႀကိဳးမွတ္လို႔
ေကာင္းကင္အဆံုးအစ
ႏွစ္ဘက္မွာ
ႀကိဳးတစ္စဆီ ဆြဲကာခ်ီ
တိမ္ညႊန္႔ေတြကို အပ်င္းေျပ
စားသံုးရင္း...
ေပါ့ပါးျခင္းကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေလး
ဖြဲ႔ဆိုေနမိတယ္...။
.................
ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္နာရီေတြက
ညခင္းညစာစားပြဲမွာ
လမင္းႀကီးကို ဖိတ္ေခၚတဲ့အခ်ိန္
ေရာက္လာေလေတာ့
စုန္းကေဝ၊ သရဲတစၧေခၚ
ညေပ်ာ္ ငါ့အေဖာ္ေလးေတြ
ေဘးနားမွာ ရစ္သီရစ္သီနဲ႔
မရွိမဲ့ရွိမဲ့ အၿမီးေလးေတြကိုယ္စီကို
တစ္လီတစ္လီထုတ္ၿပီး
ကစားမလား...တဲ့..
ၾကည့္..အေဖာ္ညွိတဲ့ပံုကိုက..
ေတာ္ၿပီ ႏႈိးလ်က္မက္ရတဲ့
အိပ္မက္ေတြထဲမွာပဲ
ငါေပ်ာ္သည္ လို႔ ပစ္ပစ္ခါခါ
ေျပာလိုက္ရင္လည္း မေကာင္း..
စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ကုလားလို
ဂ်ာလာပါတီေဂ်ာင္းလို႔
ေဟာက္ပစ္လို႔ကလည္း မေကာင္း...
စိတ္တိုလို႔ အၿငိဳးထားၿပီး
လူနဲ႔ ကေဝခ်စ္ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ကို
မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အနမ္းေတြနဲ႔
ကိုယ့္ကို ေကာက္ခ်စ္လိုက္မွျဖင့္...။
ဒါေၾကာင့္ ေလးျဖဴစကားခဏ
ငွားသံုး အလွထားၿပံဳးကာ
ခဏေလးမ်ားနဲ႔
သူ႔ကို ေစာင့္ထားခိုင္းရတယ္...
နာဂစ္ထက္ႀကီးတဲ့ ယံုႏိုင္စရာ
ရုပ္ဆိုးဆိုး အေၾကာင္းျပခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ေပါ့...။
...............................
ေဟာ....ေနပြင့္လာပါၿပီ...။
ေနမင္းရဲ့ သားပ်ိဳ
အလင္းေရာင္ေတြ မထခ်င္ထခ်င္ပဲ
အာသန္းရင္း ေနမင္းႀကီးရဲ့
အမိန္႔အတိုင္း သူတို႔ကိုယ္သူတို႔
ေလာကႀကီးအေပၚကိုင္းထားၾကတယ္..။
ငါ့မွာေတာ့ ဝမ္းကိုသာလို႔...
တေစၦမ်ားနဲ႔ တစ္ညတာ
လြတ္လပ္ျခင္းေပါ့ကြာ..ေပါ့..။
ေနာက္..ရယ္ခ်င္တာတစ္ခုက
ညေပ်ာ္တဲ့ ငါ့အေဖာ္
စုန္းကေဝ၊ သရဲတေစၧေတြေကာ
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္လို
ကေလးဆန္စြာ ငါ့ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးၿပီး
ငါ့အိပ္မက္ေတြကို
သယ္ပိုးကာ ငါ့ညေတြေနာက္မွာ
ထပ္ခ်ပ္မကြာဂိုးသြားၾကပါေလေရာ
ဟာ....ေကာင္းတယ္ေဟ့..။...
ကဲ...ငါ့အေဖာ္
ညေပ်ာ္သရဲတေစၧေတြေရ..
မိုးတိမ္အနမ္းေတြ ထပ္ပ်ိဳးဖို႔
ေနာက္တစ္ညမွ ဒီတစ္ညအၿငိဳးနဲ႔
ေတြ႔ေတာ့မယ္ေလ...။