ဒီပန္းခ်ီကားကို
၀ိဥာဥ္တို႔လိုအင္တပိုင္းတစနဲ႔
မသိမသာ ေကာက္ေၾကာင္းဆြဲ
အစခ်ီခဲ့ၿပီ ...
.....................................
ေနနဲ႔လ တို႔ ငါ့အေပၚ တလွည့္စီလွည့္ပတ္ျခင္းေတြ ...
(သို႔)
ေန႔ရက္ေတြ ...
ေမွာ္၀င္ေနသည့္တိုင္ေအာင္
ငါ့ေျခ ...
ငါ့လက္ ...
ငါ့အား ...
ငါ့အစိတ္အပိုင္းေတြအားလံုး
ေျခကုန္လက္ပန္းက်ေနၿပီ ...
.................................
ႏြမ္းရိျခင္း တို႔ဟာ
ငါ့ ၀ိဥာဥ္တို႔ရဲ့ အစိတ္အပိုင္းကိုယ္စီကို
ဖမ္းခ်ဳပ္လႊမ္းမိုးထားတယ္ ...
ေနာက္ ...
တက္ၾကြျခင္း ...
ရင္ခုန္ျခင္း ...တို႔ဟာ
တစၿပီး တစ ...
တလႊာခ်င္း၊ တလႊာခ်င္း
လွပ္ထကြာက်လာခဲ့တယ္ ...
............................
အခု ငါ ....
..............................
........................
...................
..............
..........
....
..
.
မလွန္ရေသးတဲ့ ဒိုင္ယာရီအေနာက္ဘက္က
စာမ်က္ႏွာတခ်ိဳ႕တို႔ရယ္ ...
ေက်းဇူးျပဳၿပီး
အသက္၀င္လာမယ့္ ငါ့ပန္းခ်ီကားကို
ပံုစံေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ...
အရိပ္အေငြ႔ေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ ...
လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာ တိတ္တဆိတ္လွစ္ဟျပေပးၾကပါ ...
..............................
တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား ....
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ မပုနဲ႔ ခရုပံုျပင္ကို အစနဲ႔အဆံုး
၏ သည္မေရြး ခေရေစ့တြင္းက် ေျပာျပေပးႏုိင္မလား ...
................................
.........................
ဒီအတိုင္း ...
ဒီအတိုင္း ...
ဒီတိုင္းေလးပဲ ငါ့ၿငိမ္းခ်မ္းမႈေတြကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးၾကပါ ...
.......................................
ငါ့ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြကိုလည္း ေရွ႕ဆက္ခြင့္/
ရူးသြပ္ခြင့္ ...
ေပးၾကပါ ...
