ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ေတာင္းဆိုခ်က္

က်ေနာ့္ BLOG ေလးဟာ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ လံုး၀ကင္းရွင္းပါတယ္ ...
ဒါေၾကာင့္ ဖတ္ရႈသူမ်ားအေနနဲ႔လည္း ႏိုင္ငံေရးဆိုင္ရာ မွတ္ခ်က္မ်ား ပံုမ်ား (တစ္ခုခုေပါ့ဗ်ာ) တင္ေရးျခင္း မလုပ္ၾကဖို႔ အႏူးအညႊတ္ေတာင္းပန္ အပ္ပါတယ္ ... ေနာက္ ညစ္ညမ္းတဲ့ ပံုေတြ၊ ညစ္ညမ္းတဲ့ စာေတြ၊ ညစ္ညမ္းဆိုဒ္ေတြကို လင့္ခ္ေပးျခင္းေတြ၊ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ နစ္နစ္နာနာ
ေျပာဆိုျခင္းေတြ၊ ယုတ္စြအဆံုးဗ်ာ စာေပအႏုပညာနဲ႔ မသက္ဆိုင္တဲ့ အရာတစ္ခုမွ် တင္ေရးျခင္း မလုပ္ၾကဖို႔လည္း အႏူးအညႊတ္ေတာင္းပန္ အပ္ပါတယ္ ... :) :) :) ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဗ်ာ ...

Friday, June 4, 2010

“ဘဝရဲ့ ကေလာင္ရွင္ ”

ဖုတ္တိုက္ကေဝသက္ျပင္းေတြ အတြဲလိုက္အခိုင္လိုက္
ေျမျပင္ေပၚကို ...
တေရြ႕ေရြ႕ျပဳတ္ေၾကြက်တယ္ ...
ေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္ေတြ ဝတ္ဆင္ထားရတာ ...
တကိုယ္လံုး မိုးက်ေရကိုယ္ျဖစ္ေနၿပီ ...
ေျမာက္ျပန္ေလေလးကို တစ္ခ်က္ေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ကြာ ...
မြတ္သိတ္ဆာေလာင္လြန္းလို႔ပါ ...
စကားလံုးေတြ ရွာႀကံၿပီး အေၾကာင္းျပခ်က္ကို
ပစ္ေပါက္ဖို႔ေတာင္ ဒီႏႈတ္ခမ္းေတြ ေျခာက္ကပ္ေနလြန္းလို႔ပါ ...
အရင္က မ်က္စိပဒသာျဖစ္စရာ ျမင္ကြင္းေတြ
ငါ့ေရွ႕မွာ အတိုင္းသား လြင့္ႀကဲေနလည္း ...
ေရတေပါက္ေလာက္ ငါဘာကိုမွ ...
မမက္ေမာေတာ့ပါ ...
....................................
အေဖ ...
အေဖမရွိတဲ့ အဲဒီည...
အိပ္မက္ကိုက ပုတ္သိုးၿပီး ရာဇဝင္ထဲက
စုန္းမဆန္လြန္းပါတယ္ အေဖ ...
အေဖမရွိေတာ့ေလ ...
ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္းကင္ႀကီး ...
“ေဝါ” ခနဲ ေပ်ာက္ဆံုးသြားသလိုပဲ အေဖေရ ...
ေနမင္းေတြ ဘယ္လိုလုပ္ ေပ်ာက္ကြယ္လွ်ိဳးဝင္သြားလဲ ...
မသိရေလာက္ေအာင္ပဲ ...
အေဖရယ္ ...
ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း လမင္းေတြနဲ႔ ညေတြေပၚ
ခပ္တည္တည္နဲ႔ အလြမ္းေတြကို မသိမသာေလး
စိုက္ႀကဲေနရတာ ...
စိုရႊဲေနဆဲ ကၽြန္ေတာ့္ညာဖက္ပါးျပင္ေလးက လြဲၿပီး ...
ဘယ္သူမွ သတိမထားမိၾကဘူး ...

အေဖေရ ...
သူစိမ္းသူရံအရပ္ကေန ...
ရင္းႏွီးျခင္း ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ ျပန္လာပါ ...
ျပန္လာပါ အေဖ ...
အေဖေလ ...
ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕မွာ ကၽြန္ေတာ့္အနာဂတ္ႀကီးအေၾကာင္း ...
ကၽြန္ေတာ့္ကို အသက္သြင္းၿပီး ...
မေျပာျပခဲ့တာ ...
မေရးျပခဲ့တာ ...
မဆြဲျပခဲ့တာ ...
အေတာ္ေလးကို ၾကာေနပါၿပီ အေဖ ...
အေဖ့လက္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ဇာတ္ညႊန္းေတြရွိတယ္ ...
ဒါေပမဲ့ အေဖ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕မွာ မေရးတာ ၾကာၿပီ ...
အေဖ့လက္ထဲမွာ ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္ လင္းလက္ေနတဲ့
ကၽြန္ေတာ့္အနာဂတ္ေတြ ရွိတယ္ အေဖ ...
ဒါေပမဲ့ အေဖ အေမွာင္ခ်ထားခဲ့တာၾကာၿပီ ...
အေဖ့လက္ထဲမွာ ...
မၿပီးဆံုးေသးတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကဗ်ာေတြ ရွိတယ္ အေဖ ...
ဒါေပမဲ့ အေဖ စကားလံုးေတြ သိမ္းယူသြားခဲ့တာ ၾကာၿပီ ...
အေဖေရ ...
အေဖ့ေျခလွမ္းေတြကိုသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ဆက္သြယ္ေနတဲ့
ခရီးလမ္းေတြအေပၚမွာ တင္စီးထားလိုက္ေတာ့ ...
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ...
အေဖရွိရာ ...
အေဖေပးမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ဆက္ရန္ ကဗ်ာေတြအတြက္
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ ပစ္ႀကဲခဲ့တာ ...
အေဖထြက္သြားတဲ့ေန႔က ေမြးဖြားသန္႔စင္ေပးလိုက္တဲ့
နာရီအိုႀကီးအသိပါ အေဖ ...

အေဖေရ ...
ျပန္လာပါ ...
အေဝးတစ္ေနရာကေန ...
ကၽြန္ေတာ္ေလ ...
အေဖ့ဒသနေတြ ဝေနတဲ့ ကဗ်ာဦးေဏွာက္ေတြနဲ႔အတူ ...
အေဖ့ကို ေစာင့္ေနပါ့မယ္ ...
ေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္မုတ္သုန္ေလေအးေတြကိုလည္း ...
ပ်ိဳးႀကဲျပဳျပင္လွည့္ပါ အေဖ့ရဲ့ အိမ္ျပန္ေျခလွမ္းေတြနဲ႔သာ ...

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ...
ကၽြန္ေတာ္ဒိုင္ယာရီစာမ်က္ႏွာေတြ တစ္ဝက္ေတာင္ မက်ိဳးေသးဘူး ...
ဒါေၾကာင့္ ...
အေဖျပန္လာရမယ္ ...

အေဖေရ ...
.....................................