ငါေၾကာက္ရြံ႕ေနမိၿပီ...။
ၾကည္ႏူးမႈလို႔ လွလွိပပအမည္တြင္ေစၾကတဲ့
ခဏတာေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို ငါေအာ္ဂလီဆန္လွၿပီ။
ဥေပကၡာဆိုတဲ့ စကားလံုးကို ငါၾကားရတိုင္း
ငါေလ...ငါ ေသြးပ်က္လုနီးနီးပါဘဲလား...
အၿပံဳးဆိုတာႀကီးကို ငါေတြ႔ရတိုင္းလည္း
ငါေခ်ာက္ေခ်ာက္ခ်ားခ်ားျဖစ္
ဪ...မင္းလုပ္ရပ္ရဲ့ အဆံုးက ဒီေလာက္ပဲလား
လွလွပပလွည့္ကြက္ေလးေတြနဲ႔ ငါ့ကို ႏွိပ္စက္ပါဦးလား
ပ်ားရည္ထက္ခ်ိဳတဲ့ အၿပံဳးေလေတြနဲ႔ ငါ့ဘဝအေျခေတြကို
ၿဖိဳဖ်က္ပါဦးလား...မင္းလုပ
ဒီေလာက္ပဲလား...
ႏူးညံ့တဲ့ စကားသံေတြကို အသံုးျပဳၿပီး
မာယာေက်ာ့ကြင္းထဲ ငါ့ကို အဖန္ဖန္အခါခါေက်ာ့မိေစပါဦး
....ဘယ္လိုလဲ....
ဒီလိုမင္းရဲ့ စုတ္ျပတ္ညစ္ေပပဲ့ယြင္းေကာက္
ေအာ္ဂလီဆန္စရာေကာင္းတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြအတြက္
မင္းဟာ ငါအသက္ရွင္ေနသေရြ႕ ငါ့အတြက္
ၿငိဳးမေျပရန္သူပဲ...။ ဒါေပမဲ့
ငါ့ႏွလံုးသားအတြက္ မင္းကေတာ့
မိတ္ေဆြေကာင္း(သို႔) သခင္အျဖစ္တည္ရွိေနမယ့္
သူပါပဲ...။။။
