ခဏတျဖဳတ္ သူေရာက္လာတယ္ ...
ဖိတ္ေခၚထားေပမဲ့ ...
သူ ...
ျပန္ထြက္သြားခ်ိန္က် တားဆီးလို႔ မရဘူး ...
ဖိတ္ေခၚထားေပမဲ့ ...
သူလာမယ့္ ေျခလွမ္းေတြ ကိုယ္မပိုင္ဘူး ...
သူ႔အေပၚမွာပဲ မူတည္တယ္ ...။...
ခဏတျဖဳတ္ပါပဲ ...
ဖိတ္ေခၚထားလို႔ သူရွိေနတဲ့အခ်ိန္
ေပ်ာ္တယ္ ...
အသက္ရႈသံတိုင္းက ၿပံဳးရႊင္တယ္ ...
ရင္ခုန္သံတိုင္းက အရာရာကို ေက်နပ္တယ္ ...
...........................
...................
ခဏတျဖဳတ္လား ....
ေနာက္ေက်ာမလံုဘူး ...
ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း မယံုဘူး ...
သူ႔ကို အခ်ိန္ၾကာႀကီးဖက္တြယ္ႏိုင္မွာလား ...
ဒီလက္ေတြက သူ႔ကို ဆုပ္ကိုင္ထားဖို႔
ခိုင္ၿမဲရဲ့လား ...
သူက ဧည့္သည္ပါ ...
ဒါကို သူနဲ႔အတူရွိတဲ့အခ်ိန္ ထာဝရဆိုတဲ့ ဝါက်ကို
ကိုယ့္ ဘာသာစကားနဲ႔ ...
ကိုယ့္ဘဝမွာ ရွင္သန္လာေအာင္
အသက္သြင္းေပးခ်င္တယ္ ...
................................
သူ ...
ထြက္သြားခဲ့ပါၿပီ ...
ငါသံုးတဲ့ ဧည့္သည္ ...ဆိုတဲ့
နာမ္စား ...က ...
တကယ္ေတာ့ အာဏာေတြ ...
စည္းစိမ္းေတြပါ ...
အခုေတာ့ ေကာက္ရိုးမီးလို ၿငိမ္းေအးသြားၾကၿပီ ...
တခဏသာ ေတာက္ေလာင္လိုက္ၾကတာ ...
ဟုန္းဟုန္းကို ျမည္လို႔ ...
အားမာန္အျပည့္နဲ႔ ေလာင္ကၽြမ္းျခင္းေတြက
ငါ့ေရွ႕ေလးတင္ အခ်ိန္တစ္ခုမွာ ...
တစ္ခုတက္တစ္ခုတိုး ခ်ီတက္သြားလိုက္ၾကတာ ...
အခုေတာင္ ...
နားထဲမွာ ျမင္းခြာသံလိုလိုေတာင္ အာရံုစြဲေနေသး ...
ငါ့မ်က္ရည္ေတြ ...
အားလံုး ...
အခ်ိန္ကာလတစ္ခုနဲ႔ အတူ
လိုက္ပါသြားၾကၿပီ ...
မ်က္ရည္ေတာင္ က်စရာမရွိတဲ့ ...
ငါ့ညေတြမွာ ...
ငါ ေၾကညက္ေနတဲ့ တြက္ေနက်
အရိုးစင္းဆံုး
ဒသနေလးက ...
“ေမြးကတည္းက ငါဟာ တစ္ေယာက္တည္း ...
ေသသြားေတာ့လဲ တစ္ေယာက္တည္းပဲ ...
ဘာမဆို မတည္ၿမဲဘူး ...
မတည္ၿမဲျခင္းထဲမွာမွ ကိုယ္က်ိဳးနည္း အျဖစ္ ...
ေပးဆပ္ရတာနဲ႔ မတန္ေအာင္ ...
ရလိုက္တဲ့ အာဏာစည္းစိမ္ေတြက မၿမဲပါလား ...
ငါ့ တဘဝလံုး ...
အာဏာစည္းစိမ္ေတြေနာက္လိုက္ေနတဲ့အခ်ိန္ေတြကို
ႏွေျမာဆံုးပဲ ...
ျပန္ရႏိုင္မလား ...
ျပန္မရႏိုင္မလား ...
ျပန္သာရႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ...
အဲဒီအခ်ိန္ေတြမွာ ရယ္ခ်င္လို႔ ...
အဲဒီအခ်ိန္ေတြမွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေလး
ကိုယ့္အေတြးအေခၚနဲ႔ ကိုယ္အိပ္ခ်င္လို႔ ...
ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလး ၿပံဳးခ်င္လို႔ ...
ျပန္ရႏိုင္မလား ...
ျပန္မရႏိုင္မလား ...
ကုန္လြန္သြားတာ အားလံုးျပန္မရႏိုင္ေတာ့ဘူး ...”
ျပန္မရႏိုင္ေတာ့ဘူး ...
ျပန္မရႏိုင္ေတာ့ဘူး ...
ျပန္မရႏိုင္ေတာ့ဘူး ...
အခုငါ ကဗ်ာေရးေနတာလည္း ခဏပဲ ...
ဧည့္သည္လိုပဲ သူ႔ေနရင္းဆီျပန္သြားမွာ ...
ခဏပဲ ...
ငါဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ အရာအားလံုး ...
အားလံုး ...
အားလံုး ...
အားလံုး ...
ဟူးးးးး.....
ငါ့သက္ျပင္းလည္း ခဏပါပဲ ...။ ....
ငါ့သက္ျပင္းလည္း တကယ္ေတာ့ ...
ငါ့ႏႈတ္ခမ္းရဲ့ ဧည့္သည္ပါပဲ ...။။..။။။
