မစိန္ရဲရင္လည္း
အိမ္ထဲမွာပဲ ေနခဲ့ေလ...
ဘဝစစ္ေျမျပင္ႀကီးမွာ
ရွင္သန္ေနသူငါတို႔အဖို႔
တိုက္ရင္းေသနိယာမပဲ
လက္ကိုင္ထားစို႔...။
ေသမထူးေနရူးဘဝႀကီးကို
ပ်င္းရိေလးလံတြဲရိေနတဲ့
သက္ျပင္းေတြနဲ႔ ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့
အၾကည့္ေတြေပါင္းၿပီး တံု႔ျပန္ေနမယ့္အစား
တံုးတိုက္တိုက္၊ က်ားကိုက္ကိုက္
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း အသစ္ေတြအတြက္
ေရွ႕တက္...ၾကားထဲမွာ
ရြက္က်ိဳးတက္နဲ႔ေလွာ္၊
တက္က်ိဳးလက္နဲ႔ေလွာ္ဆိုတဲ့
စိတ္ဓာတ္ကို အၿပီးသတ္အခ်ိန္ထိ
ႏွလံုးသားဧည့္ခန္းမွာ
ဝဝလင္လင္ေကၽြးထားဖို႔ေတာ့လိုတယ္.။
တစ္လွမ္းၿပီး တစ္လွမ္း၊
အလြမ္းၿပီး အနမ္း
အနမ္းၿပီး အလြမ္း
ငါတို႔ ပစၥဳပၸန္ေတြ မလြဲမေသြ
အနာဂတ္အတြက္ ေရွ႕ဆက္မယ္
တိုက္ရင္းေသ....။။။
No comments:
Post a Comment