ခရစ္စမတ္ဆိုတာ ...???

အေမရိကန္က အေတြးအေခၚ …
ဆြိဒင္က အေတြးအေခၚ …
ေဘဂ်င္းက အေတြးအေခၚ …
ဖိလစ္ပိုင္(မနီလာ)က အေတြးအေခၚ …
ရန္ကုန္က အေတြးအေခၚ …
ကမၻာတ၀ွမ္းက အေတြးအေခၚေတြ ခရစ္စမတ္ကို
အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုပံုမတူၾကဘူး …

အေမရိကန္တို႔ ဆြိဒင္တို႔ ေဘဂ်င္းတို႔ေတြက ေအးေတာ့
ခရစ္စမတ္ကို အေႏြးထည္လို ၀တ္ၾကတယ္ …
ဖိလစ္ပိုင္(မနီလာ)တုိ႔ ရန္ကုန္တို႔က ပူေတာ့ ခရစ္စမတ္ကို
ပန္ကာလို ဖြင့္ၾကတယ္ …
အဲ … ရန္ကုန္မွာ မီးမလာေတာ့ ပန္ကာလို ဖြင့္ၾကသတဲ့ …

ကဲ …
စဥ္းစားၾကည့္ပါ …
ခရစ္စမတ္ဆိုတာ ???

ဘယ္သူက ဘာအတြက္ ဘယ္ကို ဘယ္လိုလာၿပီး ဘာေတြလုပ္ခဲ့တယ္… ဆိုတာ …
ခင္ဗ်ားတို႔ ရိုင္းစိုင္းတဲ့ ဒီမိုဂေရစီဗန္းျပႏိုင္ငံအခ်ိဳ႕မွာ …
ရိုင္းစိုင္းတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံေဒသအခ်ိဳ႕မွာ …
ခရစ္စမတ္ကို ဘီယာဘူးထဲက အျမဳပ္ေတြ အခ်ိဳ႕နဲ႔ …
အရက္ပုလင္းထဲက နတ္ဆိုးရယ္သံတခ်ိဳ႕နဲ႔ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ၾကသတဲ့ …
ခင္ဗ်ားတို႔ ရိုင္းစိုင္းမႈေတြ ေအာ့ႏွလံုးနာတယ္ဗ်…

ခင္ဗ်ားကို ခ်စ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ေတြးၾကည့္ဦး …

                                                                           လ်ံႏိုး
ဒီဇင္ဘာ ၂၂၊ ၂၀၁၀ ည ၉း၃၀

ဆဌဂံ

နက္ေနတဲ့ ဒဏ္ရာကို

ဓားနဲ႔ ...

ထပ္မႊန္းတယ္ ...



(၂)

"မင္း မေမြးခင္

လူ႔ဘ၀ႀကီးအေၾကာင္း နည္းနည္းေလ့လာထားေတာ့

ေကာင္းတာေပါ့ ..." ဆိုၿပီး အလုပ္ထုတ္ပစ္တယ္ ...



(၃)

ကြဲေနတဲ့ အသည္းကို

ညတိုင္း ...

အိပ္မက္လာေပးတယ္ ...



(၄)

ကဗ်ာေရးခ်င္ေနေသးတဲ့

လက္ကို ...

နိဂံုးစာရြက္လွမ္းေပးတယ္ ...



(5)

လွ်ံကားျပည့္၀ေနတဲ့ အာသာကို ...

အဆီအစိမ့္ေတြ ...

ထိုးေကၽြးတယ္ ...



(၆)

အိပ္ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းကို

အနမ္းနဲ႔ ...

ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ကဆုန္စိုင္းထြက္ခြာသြားတယ္ ...

ေမြးဖြားျခင္း

ကိုယ့္နာမည္ကို ကိုယ့္အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲ
စတင္လက္ဆင့္ကမ္းတဲ့အခါ …

နတ္ဆိုးမ်က္၀န္းတခ်ိဳ႕ …
သူရဲေကာင္းမ်က္၀န္းတခ်ိဳ႕ …
မုဒိတာမ်က္၀န္းတခ်ိဳ႕ …
ေမတၲာမ်က္၀န္းတခ်ိဳ႕ …
ဥယ်ာဥ္မွဴးမ်က္၀န္းတခ်ိဳ႕ …
အႏုပညာမ်က္၀န္းတခ်ိဳ႕ …
လူမိုက္မ်က္၀န္းတခ်ိဳ႕ …

ငါ့ကို ၀ိုင္းၾကည့္ၾကတယ္ …

ဆက္လက္ၿပီး ငါ့နာမည္ကို သူတို႔ေတြလက္ထဲ ေ၀ဖန္ခိုင္းတယ္ …
ေ၀ဖန္ခ်က္တခ်ိဳ႕ကို မႀကိဳက္ဘူး …
တခ်ိဳ႕ကို ႀကိဳက္တယ္ …
တခ်ိဳ႕ကို လိုအပ္တယ္ …
တခ်ိဳ႕ကို သၿဂိဳလ္လိုက္တယ္ …

ဒီမွာ ညီမေလး …
လူဆိုတာ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ ႀကီးျပင္းတာကြဲ႔ …

သင္မပိုင္တဲ့ ကမၻာ

ငါ့ကမၻာမွာ အမႈိက္စေတြ အမ်ားႀကီးပဲ ...
အဲဒါကို ရွင္းမယ့္စိတ္က တံျမက္စည္းကို ဖက္ၿပီး အိပ္ေနတုန္း ...

ငါ့ကမၻာမွာ ႏို႔ေသာက္ထားတဲ့
၀လံုးေလးလည္း ရွိတယ္ ...
အဲဒီ၀လံုးေလးက အဘိ္ုးအိုနဲ႔ ယုန္သူငယ္ကို
ၿမိန္ေရယွက္ေရအေကာင္လံုးလိုက္ မ်ိဳခ်ထားတယ္ ...

ငါ့ကမၻာမွာ ပဥၥဂံတစ္ခုနဲ႔ သံုးနားညီႀတိဂံအခ်ဳိ႕ေပါင္းစည္းျခင္းေတြ
မိုးေပၚ ခ်ိတ္တင္ထားတယ္ ...
သူတို႔က မၾကားတတ္ေပမဲ့ ငါသူတို႔ကို
စကားေျပာေလ့ရွိတယ္ ...
တခါတခါ ငါ့ကို ႏွစ္သိမ့္ဖို႔ သူတို႔ထဲက တခ်ိဳ႕ခုန္ဆင္းလာၾကေတာ့ ...
လမ္းတ၀က္မွာ သူတို႔ေပ်ာက္သြားတယ္ ...
သူတို႔ေပ်ာက္ဆံုးျခင္းအတြက္ ငိုလိုက္ရတာအေမာ ...

ငါ့ကမၻာမွာ ...
မနက္တိုင္း အိပ္ရာေပၚက င့ါကိုယ္ငါ
ျပန္ခူးၿပီး ...
ညတိုင္း အိပ္ရာထဲကို ငါ့ကိုယ္ငါ
သမ္းေ၀မ်ည္းငိုက္ျပန္သီးေလ့ရွိတယ္ ...

ငါ့ကမၻာမွာ ...
ဘယ္သူကမွ လက္သင့္မခံတဲ့ အနမ္းေတြ
ငါ့ကဗ်ာမွာ ပံုအပ္ထားခဲ့တယ္ ...
ကဗ်ာဆရာေတာ့ မဟုတ္ေပမဲ့ ကဗ်ာမာယာမွာ
ယစ္မူးတတ္သူမို႔ ...

ငါ့ကမၻာမွာ ...
``မေသာ္တာအေၾကာင္း ေတြးေတာျခင္း´´ ဆိုတဲ့ ရိုးရာနဲ႔
အိပ္မက္ေတြကို ကုလားရွင္ျပဳ ျပဳေပးရင္း ဘာညာကြိကြငါဟာ
သန္းေခါင္ယံေက်ာ္မွ အိပ္တတ္လာၿပီ ...


                                                     လ်ံႏိုး
                                            ဒီဇင္ဘာ ၂၁၊ ၂၀၁၀(ည ၁၁:၂၃)