ငါအိပ္မက္ေတြတိုင္းက
အိမ္ျပန္ဖို႔ ေဆာ္ဩကာ
ငါအိမ္ျပန္မယ့္အေရးေတြးရင္း
အေပ်ာ္ေစာခဲ့တဲ့ ေန႔ေတြအခ်ိန္ေတြ
ဟာလည္း မေရမတြက္
ႏိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ပါပဲ..။
မီးရထားဥဩသံႀကီးၾကားတိုင္း....
ေလယာဥ္ပ်ံေခါင္းေပၚ
ခြင့္ျပဳခ်က္မဲ့တစ္ဖက္သတ္စြန္းေရာက္
လြမ္းမိုးသြားတိုင္း...
လူမႈေရးနားမလည္
တအားဆူတယ္ေျပာထိုက္တဲ့
ကားဟြန္းတီးသံေတြၾကားတိုင္း...
အိမ္လြမ္းသူအျဖစ္
အိမ္ျပန္ခ်င္လို႔ ညိဳမိိုင္းေနတဲ့
ကိုယ့္မ်က္ႏွာကိုယ္ေတာင္ ျပန္သနားမိတယ္.။
...........................
ဟူး...အိမ္ျပန္လို႔ မရေအာင္ခ်ည္ေႏွာင္ထားဆဲ
ထက္ရွတတ္တဲ့ အေျခအေနႀကိဳးေတြၾကားက
ရုန္းထြက္တတ္လြန္းလို႔
ရင္မွာဒဏ္ရာေတြဟာ
ေျပာျပစရာမေကာင္းေလာက္ေအာင္
ပြန္းပဲ့ကာ ထိရွခဲ့ပါၿပီ...။
.....................
ျမင္မေကာင္း ၾကားမေကာင္း
ဒီနာက်င္စရာ ဒဏ္ရာေတြကို
နာက်င္စြာေပြ႔ပိုက္ထားတဲ့
ငါအိမ္လြမ္းသူတစ္ေယာက္
အိမ္မက္မ်ားထဲ လမ္းေပ်ာက္လို႔ လမ္းရွာ
ဥဩသံ၊ ဟြန္းသံ၊ ေလယာဥ္သံေတြထဲမွာ
ေမ်ာလြင့္ကာ...
ေျခလွမ္းသစ္ေတြက
ေတြးေနက်အေတြးေလးေတြကိုပဲ
ဆုပ္ကိုင္ထားတာ...
ဒီေတာ့ ငါဟာ အခုခ်ိန္ထိတိုင္
အိမ္မျပန္ႏိုင္သူ...။..။.။။။
No comments:
Post a Comment