မေတာင့္တေတာ့ပါ...
ေတာင့္လည္းမေတာင့္တရဲပါ...
သို႔ေသာ္...
နာက်င္ေနတဲ့ အခါ
ေဘးနား အေတြးမမ်ားဘဲ
ေျဖသိမ့္ေပးသူတစ္ေယာက္ေတာ့
ေတာင့္တမိပါသည္....။
..................
ေပြ႔ပိုက္ထားတဲ့ ဒီရင္ခြင္ထဲမွာ
မီးၿမိွဳက္ထားခံရတဲ့ အခါ
အပူမီးႀကီးၿငိမ္းသတ္ၿပီး
ေအးခ်မ္းသြားေအာင္
ငါမလိုခ်င္ရဲပါ...
သို႔ေသာ္...
ငါ့အပူမီးမ်ား ေဘးနား
ၾကင္နာတဲ့ လက္မ်ားနဲ႔
မွ်ေဝခံစားေပးမည့္
သူတစ္ေယာက္ေတာ့
ရင္ခြင္မွာ မီးကၽြမ္းေလာင္တိုင္း
ရွိေစခ်င္မိသည္....။
........................
ဘဝမွာ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမက
မွားမိတဲ့အခါ ငါတမိတာ
ေဘးနားမွာ
အမွားေတြ မလုပ္ေအာင္
အႀကံေပးသူတစ္ေယာက္သာ...
..........................
ဒီမတည္ၿမဲျခင္းေလာကႀကီးမွာ
မတည္ၿမဲတဲ့ သခၤါရတရားေတြေၾကာင့္
စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ကာ
ဝမ္းနည္းတဲ့ အခါ
တစ္ခါတစ္ရံက်ရံႈးတဲ့ အခါ
ေဘးနားမွာ အားေပးဖို႔
ေတာင့္တတာမဟုတ္ပါ..
လိုခ်င္တာ မဟုတ္ပါ..
တကယ္ကိုလိုအပ္တာဟာ တစ္ေယာက္ေယာက္ပါ...
No comments:
Post a Comment