ဘဝမွာ...
ရက္ရက္စက္စက္ယုတ္မာမႈေတြရဲ့
ေအးစက္မာေက်ာမႈကို
ႀကံဳရတဲ့အခါ...
ကိုယ္ပိုင္ထားတဲ့ ေဘးနာက
ကႏၱာရကို ၾကည့္ၾကည့္လိုက္ပါ...
အဲဒီမွာ ေႏြးေထြးတဲ့ အေဖ့အၿပံဳးေတြက
ကိုယ့္ကို လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲႀကိဳဆိုေနလိမ့္မယ္...။...
.............................
ဘဝမွာ...
သက္ေတာင့္သက္သာရွိလိုက္တာလို႔
ေျပာတဲ့ေနမွာ...
အဲဒီလိုေန႔ရဲ့...
အစိတ္အပုိင္းေတြဟာ အေဖ့ဒုကၡေတြနဲ႔
တည္ေဆာက္ထားတာပါ...
........................
ဘဝမွာ...
ကိုယ္ပိုင္တဲ့ ေကာင္းကင္...
တစ္စစီဖဲ့ခြာၾကည့္လိုက္ပါ...
အေဖ့မ်က္ရည္ေတြက နစ္မႊန္းေစမွာ...
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့...
ေခၽြးစက္ေတြကေန မ်က္ရည္ေတြအထိ
ေျပာင္းသြားသည့္တိုင္ေအာင္...
အေဖဟာ ကိုယ့္အတြက္ ေကာင္းကင္ႀကီးတစ္ခု
တည္ေဆာက္ေပးထားလို႔ပဲ...
.................
အေဖဟာ ဓါးျမႀကီးျဖစ္ေနပါေစ...
ႏွိမ့္က်ေနပါေစ...
အဆိုးဆံုးေျခအေနထိ ဘာပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန...
အေဖဟာ အေဖ...
ေနာက္...
ေျခာက္ေသြ႔ငတ္မြတ္ေနတဲ့ သားသမီးေတြအတြက္...
ထာဝရစမ္းေခ်ာင္းေရ...
အေဖ...
မ်က္ရည္ေတြကို စြန္႔ခြာခဲ့လိုက္ေတာ့...
ဒီမွာ အေဖ့ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြကို
အေကာင္အထည္ေဖၚၿပီး
ရလာတဲ့ အရာေတြကို
ထုခြဲေရာင္းခ်တာ...
အေဖ့တစ္ဝမ္းတစ္ခါး...
စားရမွာပါ...
အခုအေဖ...
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းအေပၚမွာ ဖင္ခုထိုင္လို႔ရၿပီ...
အေဖ...လာပါေတာ့...
သားသမီးေတြအတြက္ ဆိုၿပီး
ေခၽြးစက္ေတြနဲ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ေပမဲ့
ဘာမွမပိုင္ဆိုင္လိုက္ရတဲ့
အေဖ့လက္ေတြနဲ႔...
ဒီအတိုင္းသာ...
လာခဲ့ပါ...
လက္ဗလာပဲ..ယူလာခဲ့ပါ..
ယူ..
လာ...
ခဲ့ပါ...
ပါ..
ပါ...
ပ..။။။။
No comments:
Post a Comment