ေသာက္သံုးခဲ့ရတဲ့
ေႏြေပါင္းမနည္းေတာ့ဘူး ...
အာေခါင္တခုလံုး မႊန္စပ္ေနၿပီ ...
ေျမျပင္ႀကီးက အားမနာတမ္းနဲ႔ အပူျပင္းဆံုး ...
အျပာေရာင္ေတာက္ေလာင္မႈေတြကို
အန္ထုတ္ဆဲ ...အန္ထုတ္ၿမဲ ...
ေကာင္းကင္ႀကီးကလည္း ...
ေဆာင္းကို ...
သိုဝွက္လို႔ေကာင္းတုန္း ...
ရင္ထဲမွာေတာ့ ...
မြန္းတည္းလို႔ မဆံုးႏိုင္ဘူး ...ဆိုတာ
ေျခလွမ္းေတြ ႏွစ္ေယာက္အတူလင္းဖို႔
ပန္းတိုင္ဆီ ...
ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို...
တယုတယကိုင္ခဲ့တဲ့ သူ ...
သိႏိုင္မလား ...
မိုးၿဖိဳင္တဲ့ ေကာင္းကင္ေတြ ...
ယိုယြင္းေပါက္ၿပဲခဲ့တာ ...
သူ ...နဲ႔
ေဝးသြားကတည္းက ...
သူ ...နဲ႔
ပတ္သက္ၿပီး ...
မ်က္လံုးဖြင့္လ်က္အိပ္ပါရေစ ...
ရြာခ်စရာမိုးစက္ေတြ မရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ ...
(သူမရွိတဲ့)ဒီမ်က္ဝန္း ေလာင္ကၽြမ္းေတာ့မယ္ ...
သူ ...
မရွိေတာ့နဲ႔ ေန႔ကစၿပီး ...
အခုခ်ိန္ထိ ...
ေဩာ္ ...
သူ...နဲ႔
ပတ္သက္ၿပီး ...
မ်က္လံုးဖြင့္လ်က္ အိပ္ပါရေစလား ...
No comments:
Post a Comment