``နာရီႀကီး´´

ေမာ္ဒန္ဓားသြားေတြ
ပလူပ်ံေနတဲ့ၾကားမွာ ငါ တစ္ေယာက္တည္း
ဂႏၶ၀င္ေတးသြား ေသြးေနလို႔ မရေတာ့ဘူး ...

ေမာ္ဒန္ျဖစ္ေအာင္ ...
ဂ်င္းေဘာင္းဘီ၀တ္ရမယ္ ...
အီမိုစတိုင္လ္ေတြ ေလ့လာရမယ္ ...
အကႌ်ကို ႏွစ္ဖက္လွမဟုတ္ဘဲ ေျပာင္းျပန္၀တ္ရမယ္ ...
မိန္းမဆန္ဆန္ မိတ္ကပ္ေတြ နည္းနည္းလူးရမယ္ ...
ေနမင္းႀကီးကို အိပ္မက္ထဲ ခပ္ခ်ပ္ခ်ပ္ေလး ထည့္ထားရမယ္ ...
မေသာ္တာကို ပစ္ပစ္ႏွစ္ႏွစ္ ပယ္ပယ္ႏွယ္ႏွယ္ ဆဲေရးတိုင္းထြာရမယ္ ...
စကားလံုးေတြကို အားေဆးတိုက္ရမယ္ ...
ေမွာ္ဆရာကို ေစလိုရာေစ ႏွဖားႀကိဳးတပ္ခိုင္းေစတတ္ရမယ္ ...
မိုနာလီဇာဆီက ေသြးမ်က္ရည္ေတြ ခ်ဴညစ္ယူရမယ္ ...
လီယိုနာဒိုဒါဗင္ခ်ီကို မေသာ္တာပံုဆြဲခိုင္းရမယ္ ...
ဆက္လက္ၿပီး ...
အာဒံကို မေသာ္တာဆီ လူပ်ိဳလွည့္ခိုင္းၿပီး
ဧ၀ကို သားမွတ္မွတ္မယားမွတ္မွတ္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရမယ္ ...
ဆူးခက္မင္း တို႔ အနတၱအေနာ္မာ တို႔ ဆီကေန LP အေၾကာင္း တီးေခါက္ယူရမယ္ ...

ဟိုးအရင္တုန္းက
ျပားခဲ့တဲ့ ကမၻာႀကီးက အခုေတာ့ လံုး၀န္းသြားပါၿပီ ...
ဟိုးအရင္တုန္းက
လူရာမ၀င္တဲ့ ေမာ္ဒန္စတိုင္ေတြ အခုတြင္က်ယ္သြားၿပီ ...

ဒါ၀င္ရဲ့ အဆင့္ဆင့္ေျပာင္းလဲလာတဲ့
နိယာမထဲမွာေတာ့ လူ နဲ႔ ေမ်ာက္ မအပ္စပ္မိတာေတာ့ အမွန္ပဲ ...
တိရစၧာန္ကို ဘိုးေအေခၚဖို႔
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဦးေဏွာက္ေတြက ရာစုႏွစ္ႀကိဳေျပးေနေတာ့
ဘယ္လိုမွ လက္မခံႏိုင္ဘူး ...

နီရိုးဘုရင္ႀကီးရဲ့ သာမန္တေယာလက္သံဟာ
ကမၻာေက်ာ္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး ...
ပတ္၀န္းက်င္က အရွိန္ေကာင္းခဲ့တဲ့ မီးခိုးမီးလွ်ံေတြေၾကာင့္ပါ ...
တိုင္းနယ္ေဘာလံုးသမားရ့ဲသား ကမၻာေက်ာ္ေဘာလံုးသမား
ေဒးဗစ္ဘက္ခမ္းကိုပဲ ၾကည့္ေလ ...
တံငါနားနီး တံငါ ကြဲ႔ ... မုဆိုးနားနီး မုဆိုး ဟဲ့ ...

ပတ္၀န္းက်င္က လူပဲ ...
လူကေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္မဟုတ္ဘူး ...

အရာအားလံုး သူ႔သေဘာသူေဆာင္ၿပီး
ၾကည့္ေကာင္းပါတယ္ ...
ငါ့တိုင္ကပ္နာရီႀကီးလည္း ေျပးလႊားေနရင္းေပါ့ေလ ...



လ်ံႏိုး
ႏို၀င္ဘာ ၂၅၊ ၂၀၁၀