“မာယာညေတြနဲ႔ မူးယစ္တဲ့ေန႔”

ေတြးေနတဲ့ အေတြးေလးေတာင္
မၿပီးေသးဘူး...
ေလွ်ာက္ေနဆဲ လမ္းမေပၚမွာ
ရင္ခုန္သံေတြ တစ္စစီ
ပြလန္ႀကဲကုန္ၿပီ...
အခ်စ္ကို
ဒသဂီရိေတာင္မွ တခါပဲရႈံးတာ
အခ်စ္ရႈံးသမားတဲ့...
လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းတည္းနဲ႔
ရာဇဝင္ကို ဖန္တီးေနလိုက္ၾကတာ...
ခ်စ္တိုင္းဆံုးရႈံးသြားတဲ့
ငါ့ရင္ခုန္သံေတြရဲ့ မ်က္ရည္ေတြကို
သူတို႔ ျမင္ရင္ လွ်ာပါမကဘူး...
မ်က္ေစာင္းေတြနဲ႔ပါ...ရာဇဝင္တစ္ခုလို
ငါ့ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး
ဖန္တီးၾကမယ္ထင္ပါရဲ့...
.................................
ရင္ခုန္သံအလိုအရ သာယာတဲ့(သူ)
မွန္သမွ် ခ်စ္မိေတာ့ကာ...
ခ်စ္တိုင္းလည္း ရင္ခုန္သံေတြ
ဆံုးရႈံးသြားတာ...
ရင္ခုန္သံေတြဟာ
(ကိုယ့္ကို) ထားသြားတဲ့သူနဲ႔
(ကိုယ္က)ထားခဲ့တဲ့သူနဲ႔
အေျခအေနအရ
ရင္ခြင္ခ်င္းျငင္းဆန္လိုက္ရတဲ့ သူေတြနဲ႔
အၿမဲတမ္းလိုလို ခံစားေနရေတာ့ကာ...
အခုဆို ကိုယ့္ကိုကိုယ္သိပါၿပီ...
ကိုယ္ဟာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္
ျပန္ရွတဲ့ ဓားတစ္လက္ဆိုတာ...
............................
ညေတြထဲ ဝင္သြားတဲ့
လေတြ ေဝတိုင္း
ရင္ခုန္သံတစ္ခါစီေၾကြက်စၿမဲပါ..
သန္းေခါင္ေတြထဲ တိုးထြက္လာတဲ့
မနက္အာရံုတိုင္း ရင္ခုန္သံတစ္ခါစီ
ေဝရစၿမဲပါ...
ၾကာေတာ့ လင္းေနတဲ့ ရင္ခုန္သံေတြေတာင္
ကြဲအက္မႈေၾကာင့္...
(အလင္းေရာင္ေတြ ကြဲရွေပါက္ၿပဲတာ အခုဆို)
ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး ပက္ပက္စက္စက္ကို
ေမွာင္ေနတာ ညေတြေတာင္
အပ်င္းေျပဖြဲ႔စည္းထားလိုက္ေသး...
ဒါေပမဲ့ ညေတြက
ကိုယ့္အေမွာင္ကိုယ္ျပန္ေၾကာက္တာတစ္ခုပဲ...ဆိုးတယ္...။
...............................
ၾကာေတာ့ ေျခာက္ေသြ႔စိုထိုင္းတဲ့
ဆန္႔က်င္ဘက္ရင္ခုန္သံေတြရဲ့
မနက္ခင္း အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုမွာ
ငါ့ခႏၶာကိုယ္ႀကီးလည္း...
အန္ခ်ထားတဲ့ (မိန္းမေတြရဲ့)မာယာေတြကို
ျပန္မက်ံဳးခ်င္ေတာ့တာနဲ႔...
ေပါက္ၿပဲေနတဲ့ နံရံေတြထဲ
ဝင္ေရာက္လာတဲ့
ခပ္က်ဲက်ဲေနေရာင္ေတြဆီကို
ေပါက္ၿပဲၿပဲရင္ခုန္သံယိုေတြကို
ပစ္ေပါက္ထည့္ၿပီး...
ေန႔ကို ေက်ာေပး၊ စကၡဳအာရံုရဲ့
ညေတြဆီ အသာေလး
ယြန္းခဲ့လိုက္တယ္...။...။...