“မေန႔က ...”

မေန႔က စုပ္ခဲ့တဲ့
သၾကားလံုး ဒီေန႔ျပန္စုပ္ဖို႔ရာ ...
(ၾကြက္ကိုက္ေနေတာ့)
ခ်ိဳၿမိန္သန္႔ရွင္းျခင္းကို မေန႔ကလို
သူေပးႏိုင္ေတာ့မလား ....

မေန႔ညက စပ္ခဲ့တဲ့ကဗ်ာ
ဒီေန႔ျပန္စပ္ဖြဲ႔ဆို သီကံုးဖို႔ရာ ...
ဆူပြက္ေနတဲ့ ေသြးရူးေသြးတန္းခံစားခ်က္မ်ိဳး
မေန႔ကလို သူေပးႏိုင္ေတာ့မွာလား ...
လေရာင္ေလးကို ေပြ႔ထူရင္း ၊
ၾကယ္စင္တစ္လက္အေၾကာင္း သံစဥ္တစ္ပုဒ္သာ ...
ဖြဲ႔ဆိုရင္း ...
“မေန႔က ...” ဆိုတဲ့ ေနေရာင္ျခည္ေဟာင္းေတြနဲ႔
ထပ္မံကခုန္ဖုိ႔ ဆိုတာ ...ဆုေလးတစ္ခုအျဖစ္ေတာင္းေပမဲ့ ...
သီသီေလးလြဲေခ်ာ္ျခင္းေပၚမွာ
ေခ်ာ္လဲေရာထိုင္လိုက္မိတဲ့ေကာင္ပါ ...

မေန႔က ဖန္တီးခဲ့တဲ့
ငါ့ဇာတ္ေကာင္ေတြရ့ဲ ကံၾကမၼာ ...
ေရွ႕ဆက္ ဘယ္လို ခင္းရပါ့မလဲ ...
“ေနမင္းႀကီးရယ္ ...
ငါ့ဇာတ္ေကာင္ေတြရဲ့ ကံၾကမၼာသက္တမ္းရွည္ဖို႔
သင့္ကို တစ္ပတ္ေလာက္
ေကာင္းကင္ႀကီးေပၚမွာ ဆင္ေကာ္ထက္ျပင္းတဲ့
ေကာ္ျပင္းတစ္မ်ိဳးနဲ႔ ကပ္ထားခ်င္ပါဘိ ...”
................................
ေဩာ္ ...မေန႔ကအခ်ိန္ ...
မေန႔ကအခ်ိန္ ...
မေန႔က ငါ့ေကာင္မေလးမ်က္ႏွာ ...
မေန႔က ငါ့ေကာင္မေလးခင္မင္မႈ ...
မေန႔က ငါ့ေကာင္မေလးအၿပံဳး ...
မေန႔က ငါဆုပ္ကိုင္ခဲ့တဲ့ ငါ့ေကာင္မေလးေပ်ာ္ရႊင္မႈ ...
မေန႔က ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္ေမာခဲ့တဲ့ ငါ့ရင္ခုန္သံ ...
မေန႔က ...
မေန႔က ...
မေန႔က ...ပါပဲ ...
မေန႔ဆိုတဲ့ ေန႔တစ္ေန႔က ငါပိုင္ဆိုင္သမွ် ...
ျဒပ္ရွိျဒပ္မဲ့အရာအားလံုး
ရင္ခြင္ကို နင္းျဖတ္ၿပီး ...
တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္နဲ႔ ...
ကိုယ္စီညမင္းဆီကို ငါ့ဆီ လက္သုတ္တစ္ေဆာင္ေပးခဲ့ၿပီး
ထြက္ခြာႏႈတ္ဆက္သြားၾကၿပီ ...
ငါ့မွာေတာ့ မ်က္ရည္စမ္းစမ္း...စမ္းစမ္းနဲ႔ေပါ့ ...
အိပ္မက္ေတြနဲ႔ လွမ္းေခၚပါတယ္ ...
သူတို႔ မၾကားႏိုင္တာ ခက္တယ္ ...

မေန႔က ...ေနဟာ
ဒီေန႔ျပန္သာခြင့္ရရင္ ...
သူ႔လက္ကိုပဲ မလြတ္တမ္းဆုပ္ကိုင္ထားမိမွာ ...

ဒီေန႔မွာ ...
ရယ္ေမာသံမရွိဘူး ...
ဝိဥာဥ္မရွိဘူး ...
အလင္းေရာင္မရွိဘူး ...
စိမ္းစိုတဲ့ အေတြးေတြမရွိဘူး ...
တိုးတက္ျခင္းမရွိဘူး ...
မိုးမရြာဘူး ...
ေနမသာဘူး ...
ကဗ်ာေတြ စာရြက္ေတြေပၚ ထြက္မလည္ဘူး ...
အေတြးေတြမွာပဲ မ်က္ရည္မိုးေအးေလးေလးနဲ႔
ေကြးေနၾကရဲ့ ...
လက္ေတြမွာ ေသြးေတြ မရွိဘူး ...
ဦးေဏွာက္ေတြ ဖုန္တက္ေနတယ္ ...
ကႏၱာရထဲက သစ္ရြက္ကိုပဲ ႀကိဳးစားစိုက္ေနတယ္ ...
ေျခာက္ေသြ႔ျခင္းေနေတြ ပ်ိဳးဖို႔ ...
မ်က္လုံးဖြင့္လိုက္ရင္ မထြက္ဖူးတာ ၾကာေနၿပီျဖစ္တဲ့ ...
အထီးက်န္တံခါးရြက္မႀကီးက ...
ေသြ႔ေျခာက္ေျခာက္အၾကည့္ေတြနဲ႔ မ်က္ေစာင္းထိုးတယ္ ...
ဒီေန႔နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ...
ဒါဘယ္သူထြင္းခဲ့တဲ့ ရာဇဝင္လဲ ...
“ခ်စ္စရာသြားတက္ေလးနဲ႔
ဝက္ၿခံနီတြတ္ေလးႏွစ္ခု ပါးျပင္မွာ ေရမေလာင္းဘဲ
စိုက္ၾကဲထားတဲ့ ေကာင္မေလး ...
ကိုယ့္အာရံုမွာ အခုထိ ရနံ႔ေတြေတာင္
ေဆာ့ကစားေျပးလႊားေနၾကေသး ...
မင္းနဲ႔ ျပန္ေတြ႔မယ့္ မနက္ျဖန္ေတြကို
ေမွ်ာ္လင့္ရင္း ...
ေတြးရင္း ...
ေပ်ာ္ရင္း ...
ျမဴးရင္း ...
ငါပိုင္တဲ့ ဒီေန႔ႀကီးေလ ...
ခက္ဆစ္မရွိေတာ့ဘူး ...” ...။