အတိတ္ကို ျပန္ေတြၚရင္
ပထဝီ၊ ေတေဇာ၊ အာေဘာ၊ ဝါေယာ
(ဓာတ္ႀကီးေလးပါး)သန္႔တဲ့ ျမန္မာၿပည္..။
ယဥ္ေက်းတဲ့ ျမန္မာဓေလ့ လြမ္းေတ့ေတ့
အခ်ိန္တိုင္းအတြက္ပါ.။ ေညာင္ပင္ရိပ္ကိုမွီ
ထိုင္ပါသည္ ကြပ္ပ်စ္ေလးဆီ
လက္ဖက္သုပ္၊ ဂ်င္းသုပ္ေလးနဲ႔
ေရေႏြးၾကမ္း.ဟူး...ဒီအာသီေလး
ေမႊးပ်ံ႕တဲ့ ႏွင္းဆီ၊ စံပယ္ေရာယွက္ကာ
ကၽြန္ေတာ့္တစ္သက္မွာ သတိရတဲ့အခါ
မ်က္ရည္ေတာင္လည္ခ်င္ခ်င္.။
တကယ္ပါပင္၊ ေဝးမွ တကယ္ခံုမင္မိတဲ့ ျမန္မာျပည္.။
တစ္ဘဝစာအတြက္ တစ္ခဏစာခြဲခြာရတဲ့
ျမန္မာျပည္။ ေႏြရာသီဆို ေလတျဖဴးျဖဴး
တဝူးဝူးတိုက္ကာ ရြာတဲ့ မိိုးနဲ႔ေလ၊ အရိုးမ်ားက်ိဳးေတာ့မေလ
ထင္ေလာက္ေအာင္ ခ်မ္းတဲ့ေဆာင္း၊ ေကာာင္းေပ့ဆိုတဲ့ မုန္းဟင္းခါး
လိုက္ဖက္ပါဘိနဲ႔.။ မနက္တိုင္းသြားသြားစားတဲ့ ငါ့အတိတ္ေတြးကို
ျပန္ေမ်ာၾကည့္မယ္ဆိုရင္ သရည္အလိုလိုက်လာတယ္.။
ကဲ...အခုမွ လြမ္းေနလို႔လဲ မထူးေတာ့ဘူး။
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနေသခဲတဲ့.။ ျမန္မာျပည္.
ျပန္လာဖို႔ မေပ်ာက္ပ်က္မယ့္ ကတိငါေပးတယ္...။
